Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

bez tytułu

Kamila Hanna Libera
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Kamila Hanna Libera

Kamila Hanna Libera

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Że raz wystarczy tylko wylać łez potoki,
To będzie morze, a w morzu utoniesz
I nie da już rady ratować człowieka,
Co pił z kielicha czarne wino życia;
Zbyt wcześnie ten trunek bycie mi podało,
Zbyt wielki wpływ to na mnie miało;
A w kilku aktach ty mnie uzdrowiłeś,
Na chwilę gra smutku zwiesiła kurtynę;
To, aby potem kazać płacić więcej,
Aby przez kontrastu wiedzę dostrzec własną nędzę;
I tylko czasem znów widzę przed sobą
Donkiszockie wiatraki i Marysie białe
I gdyby choć móc myśleć o swych skrzydłach wielkich,
Że to one powodem udręki,
Lecz przecież jestem - jak myśl ta bolesna,
Zwykłym człowiekiem - zwyczajnym zupełnie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      Gar

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      Jacku   bo ja  poezję czytam jak deser i celebruję jej kęs i smak może być śmiechem może słodyczą albo cierpieniem duszy co łka                                                       lubię gdy łaszczą i gną się słowa kiedy są ciepłe miękkie jak kot słyszę muzykę coś jakby skrzypce ukłon ze słowa metafor pląs   wtedy jej brzmienie przynosi zapach  porywa wznosi oślepia czar a gdy się kończy zawsze za szybko robi się tęskno i bardzo żal    
    • Agnieszka Charzyńska
      Dziedzictwo

      Przez Agnieszka Charzyńska · Opublikowano

      Koń powiedział do zebry Koleżanko miła, Ma rodzina ogierów sto sławnych zrodziła, Na pomniku w Rzeszowie ujrzysz mego dziada, W Zasławiu stoi rzeźba – (chyba?) prapradziada, Kuzyn upamiętniony został w Żelechowie, A pomnik ciotki spotkasz na rynku w Ruszowie. Zawsze pierwsi do boju, pod skórzanym siodłem, Ze sztandarem państwowym lub rycerskim godłem, A jakie koleżanki były koligacje, Z bohaterami dziejów rodzinne relacje? Jakie ogiery dzielne i klacze szlachetne Koleżance mej dały geny swe prześwietne? Na to zebra odparła: Chłopcze, tak się składa, Że dumnych moich przodków człowiek - nie dosiadał…
    • Jacek_Suchowicz
      Prosta randomowa historia

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      kim jesteś - życie cię sprawdzi stawiając różne ekstrema Bóg zawsze zawsze jest z tobą  a ty to tylko wybierasz :))  
    • Sylwester_Lasota
      Mandarynki

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Mieliśmy w wojsku kolegę, któremu dziewczyna w liście napisała, że ma innego chłopaka i z nim zrywa. Musieliśmy go przez jakiś czas pilnować w dzień i w nocy, bo obawialiśmy się, że zrobi sobie krzywdę. Pełniliśmy służbę z ostrą amunicją, on też. Wtedy nikt nie słyszał jeszcze o żadnych internetach, ale różne historie się zdarzały, a kolory relacji międzyludzkich bywają bardzo różne. Nie zawsze mandarynkowe. Ciekawe opowiadanie. Pozdrawiam.
    • Jacek_Suchowicz
      Gar

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      @Berenika97 po głowie zawsze dostać można  i wianek ludzi cię pochwali ty na to wszystko patrz ostrożnie i zawsze dystans kładź na szali :)))

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...