Nieszczęśni

[Karol Wojteczek]

nieszczęśni poeci,
Im płakać nie dano,
na wieczną tęsknotę i niemoc wydano,
Euterpe nieślubne to dzieci...

synowie nieszczęśni,
Im płakać nie dano,
Łzy niby serca Im z duszy wyrwano,
a matka przegnała od piersi...

nieszczęśni poeci,
Im płakać nie dano,
na wieczną tułaczkę, banicję wygnano,
Ich słowa zdeptano jak śmieci...

wygnańcy nieszczęśni,
Im płakać nie dano,
a dusze i głosy na żywot skazano,
te głosy szepczące hymn śmierci...


szczęśliwi są Którym, Ich łez nie otarto,
albowiem Ci czują prawdziwie...

przeklęci poeci, którym łzy wydarto,
uczucia zmieniając Ich w niwecz...


i tylko to pióro zostało...
to pióro i pustka w mej duszy...
lecz martwe słowo to mało,
by mury serc martwych móc skruszyć...