Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

betonowy świat cudów
pełen ciągle ginących w mroku twarzy
toczy się coraz szybciej i szybciej po stromym zboczu wieczności

jest jak lawina
co ze szczytów osunąwszy się
z impetem spada w otchłań
niszcząc wszystko co przeszkodą być może
zagarniając i przerabiając na swoje
zimne choć żywe lodu odłamki
nieczułe na piękno
niezważające na prawdę
zachłanne
obłudne
może się zadawać martwe

i rozrzuci je u stóp swej góry
potrzaskane
rozbite
szkaradne
i ten co po ich głowach stąpać będzie
przeklnie ten dzień i matkę co sople lodu powiła i tuliła do piersi

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...