Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

W starych domach czas
cienką pajęczyną przędzie
codzienność
Świt budzi wątłe życie
patrzy na zmęczone twarze
starych ludzi jak wolno
zmywają z siebie ślady nocy

W starych domach
starzy ludzie nie liczą
lat ani godzin
Chylą ku ziemi
pomarszczone czoła
Szafy pachną naftaliną a
chleb powszedni
ma smak goryczy

Starzy ludzie w swych
starych domach
nie widzą już dnia
Tęsknią i tylko czekają
na sen

Opublikowano

Smutny i ładny wiersz.
Ale czy starość musi być smutna? Pamiętam mojego dziadka - do końca był wesoły, był dusza towarzystwa, wszyscy przy nim zawsze płakali ze śmiechu. Bardzo przypominał wyglądem i zachowaniem Louis'a Defunes'a, tylko był od niego wyższy. I zabawny do śmierci, jak ten aktor.
Wiem, że nie każdy tak potrafi. Ale starość nie musi być smutna. To tylko od nas zależy. (Chyba).

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...