Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Cicho...! Nie jestem pijany
Cicho...! Nie jestem pijany
Cicho...! Nie jestem pijany
Cicho...! Nie jestem... cicho!

Tam było życie i była sława
I głosy słyszałem, słyszałem "Wstawaj!"
I stałem wpatrzony w te oczy zmęczone
I w nich widziałem, że wkrótce spłonę...

Cicho! Nie jestem pijany
Cicho! Nie jestem... cicho!

Śmierć.
Teraz jest śmierć.
Życie już skończyło się.

Teraz śmierć nową drogę dla mnie wybrała.
Tutaj przyszła i ze sobą mnie zabrała...

Opublikowano

Oryginalny początek - spodobał mi się :) Wprowadza w nastrój i dobry to wstęp.
"(...)w te oczy zmęczone" - te "te" bym usunął - nie pasuje do tempa i atmosfery

Potem:
"Życie już skończyło się." - usunąłbym, niepotrzebny wers.

"Tutaj przyszła i ze sobą mnie zabrała..." - zbyt banalne. Koniecznie popracować nad tym wersem. Poszukać ciekawej myśli na zakończenie ;)

A tak poza tym to ciekawy i oryginalny wiersz. Zmusza do chwilowej zadumy :)

Pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

nie podoba się
mam osobisty uraz do wierszy na temat śmierci
chociaż ten może być również o upojeniu alkoholowym ;)
ale i tak mi się nie podoba

po całkiem zgrabnym początku następuje
o zgrozo! jakiś patetyczny misz - masz
nie do przełknięcia

pozdrawiam

Opublikowano

Cóż, nożyczki w garść - strofa 4 i 5 -zalecam amputację; pomysł niezły a te strofy tak rażąco infantylne, nie wnoszą nic (poza częstochową....) bez nich - imho - dużo lepiej

Pozdrawiam
Wuren

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Kamil Olszówka Czesc i chwała bohaterom! Piekny wiersz. Zostawiam szczery  podziw

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Simon Tracy W trumnie umieszczasz parę kochanków w wiecznym uścisku, co dodaje tej śmierci swojego rodzaju romantyzmu. Spotkałam się z tym pierwszy raz. Ale szczególnie poruszająca jest druga część, gdzie sen z ukochaną kontrastuje z przebudzeniem "do zimnej jak lód" rzeczywistości. Ostatnie wersy (dotyczące broni) są dla mnie wyjątkowo trudne — sugerują możliwość samobójstwa, co całemu wierszowi nadaje bardzo ciemny wymiar. Ogólnie tekst jest piękny.
    • ~~ Jarek i Karol dzisiaj w Zimowie - po co przybyli? Zaraz odpowiem .. Kupili narty - liczą na śnieg, tego tu nie ma - był, ale zbiegł; czyli stopniał i spłynął .. Obarczyli więc winą obecnie rządzących - bo to ponoć przez nich, mamy okres gorący pomiędzy Polakami .. Czy to jest prawdą? Odpowiedzcie sami i .. czy śnieg od tego topnieje?!! Skomentujcie szybko .. bo mnie krew zaleje!! ~~
    • @lena2_ To piękny wiersz! Czytam to jako rozmowę z sobą – między tą częścią nas, która chce wolności i rozwoju, a tą, która wie o naszych ludzkich ograniczeniach. Wiersz ma też lekkość – jest lakoniczny, ale wiele mówi.
    • @Nata_Kruk To piękny wiersz o twórczości, melancholii i przemianie emocji w sztukę. Smutek i niepewność przechodzą w pracę rąk, gdy abstrakcyjne uczucia stają się namacalne — kolory na palecie, pociągnięcia pędzla. Jest kontrast w tym wierszu. Na początku wszystko jest statyczne, szare, zadumane — jesień, szarość, a potem pojawia się ruch, energia: "wybudzam farby", "sztaluga pląsa", uśmiech. To nie jest ucieczka od smutku, ale jakaś transformacja go w coś. Pytanie na końcu — "czy zechcesz teraz ramkę dorobić?" — jest super nieproste i genialne.  To pytanie o ukończenie, o wypełnienie, o krok dalej. A może i o to, czy w ogóle mamy prawo „dokończyć" rzeczy niedokończone? Pewnie znowu za bardzo kombinuję - wiersz piękny i mądry. :))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...