Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Chodź- pójdziemy alejkami
parkiem ciszy ukojeni,
dywan liści pod nogami
wielobarwny aż się mieni.

Pokażę ci babie lato
jak pajęcze nici przędzie
tą jesienią przebogatą,
rozgościła się już wszędzie.

Dam Ci koszyczek z wikliny,
własnoręcznie wykonany
w nim koralik jarzębiny,
listek złotem przetykany.

I z żołędzi ludka zrobię
a z kasztanów dam konika,
ptasim piórkiem go ozdobię
dołączając do wierszyka.

Dam Ci ten symbol jesieni
ciepłych słów moje przesłanie,
liść klonu z barwą odcieni
niech wspomnieniem pozostanie.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bolku, przepraszam, wtrąciłam swoje trzy grosze na własny użytek, bo tak mi się rytmiczniej czyta :) do ostatniej nie mam pomysłu...
Bardzo lubię Twoje rymowanki a jesień po prostu kocham ...za urzekające dary i kolory :)

Cieplutko i jesiennie pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bolku, przepraszam, wtrąciłam swoje trzy grosze na własny użytek, bo tak mi się rytmiczniej czyta :) do ostatniej nie mam pomysłu...
Bardzo lubię Twoje rymowanki a jesień po prostu kocham ...za urzekające dary i kolory :)

Cieplutko i jesiennie pozdrawiam -
Krysia
Dziękuję Krysiu że wtrąciłaś te swoje trzy są pomocne mi, troszkę z nich skorzystam.

W kolorach jest park i las
chociaż teraz przyszła słota,
nostalgia budzi się w nas
znów ogarnia nas tęsknota.

Też pozdrawiam jesiennie i ciepło:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2Bardzo dziękuję! Wiem, że lubisz i znasz historię. Twoja twórczość o tym świadczy. Jeżeli chodzi o powiązania, przyczyny - jest to temat rzeka, bo w przeszłośc nie jest czarno-biała. Ja nie pisałam o historii, ale o ludziach, którzy tak ją traktują. Pozdrawiam. 
    • To pisanie płaskie, chorobliwie schematyczne, bez pogłębionego rysu psychologicznego PL- ki, jałowe jako wysyp nadpobudliwych skojarzeń z nadmiarem jaków , którymi możnaby obdzielić zoo. Nienawidzisz bohaterki ? Odczłowieczająca pogarda, to stara zagrywka bolszewików  i wiele mówi o wartościach samego autora,  współczuję , bo stukasz w dno z upartym , równomiernie nudnym natężeniem, które nie przekłada się na lepszą sztukę bo ile można bić w bębenek na tę samą nutę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      , ha, ha? Własną wrażliwość zabija się tylko raz, masz już to za sobą i podpieranie się ideami i cytatami jest zwykłym wycieraniem sobie ust, a Twoja przegrzana bańka nie uczyni Cię mistrzem.    Zakiwałeś się wierszykowo. I możesz się wypruwać z ordynarnymi odzywkami, mnie już - znudziłeś;)))), a to w sztuce niewybaczalne.    
    • Ten tekst wymaga nakładu pracy, bo jest strasznie nierówno i źle się czyta. @Szejker Byłoby dobrze, gdyby każdy wers miał tyle samo sylab np 10 i byłaby również mile widziana średniówka, czyli równy podział w każdym wersie np 5+5, 4+6, 6+4 itp   Pozdrawiam.
    • @SuzanaD to takie „pisanie wrażliwością”, ładne, subtelne, przekonuje pomimo powtórzeń (jakby, jakby,jakby), a i wniosek jest dość banalny, bo oczywiście należą do tej samej historii - ( historii opisywanego budynku), może lepsze słowo „ epoka”, „ czasy”?   pozdr.
    • @Berenika97 Bereniko, Twój wiersz pokazuje historię jako istotę kruchą i jednocześnie potężną - wszyscy ją wykorzystują, a ona wciąż trwa. Bardzo mocne zestawienia, które działają jak lustro, bo od razu człowiek zaczyna myśleć o własnym stosunku do przeszłości. Dziękuję za ten ważny tekst.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...