płacząca wierzba

[magda onuch]

widziałam cię
pod wierzbą
która płacząc
odrzucała nieme łzy

zeschłe okruchy
wczorajszych uniesień
twojego oddechu
wyrzucałeś pod spróchniałe drzwi

pod zeschniętymi liśćmi
słowa zapakowałeś znów
odrzuciłeś morza
drżących z zimna mych rąk

nie wyrzekłam słowa
nie poruszyło się we mnie nic
jedynie pustka głośno krzyknęła
goniąc w otchłań twoich chwil

[Ona_Kot]

na nie
banał goni banał
banałem poganiając

zostawiłabym tylko (bez urazy):

widziałam cię
pod wierzbą

zeschłe okruchy
wyrzucałeś pod
spróchniałe drzwi

pod liśćmi
słowa pakowałeś znów

nie poruszyło się we mnie nic
***

pozdrawiam

[magda onuch]

dziękuję bardzo za komentarz...
ale mimo tego, że banał goni za banałem zostawiła Pani nieco, a to już dla mnie wiele znaczy

pozdrawiam, Magda