gdy twą muzą będę

[Gość Milena]

Erato będąc
chciałabym usta Twoje
natchnionego szeptu
cyjankami zrosić
patrzeć i słyszeć
bladych warg poezję
obnażonej prawdy
malarskością zachwycać
wykręconych gnatów
żółcią pejzaży rozlanych
nie udawanych jęków
zachłyśniętych rymem
łapczywych oddechów
elegii rytmicznych
i ud tarcia taktów
skąpych w unisona
mięśni figur złożonych
[...]
wygięty bólem - zaprawdę śliczny!
prawdziwszy niż słowa
wiersz konaniem tragiczny
arcydzieło

[Wuren]

Hmm
Jakoś trudno mi opisać tutaj, jak na mnie podziałało... Z jednej strony czuję potencjał ("ud tarcia skąpych w unisona mięśni") a z drugiej coś mi zgrzyta... (nie udawanych/nieudawanych?)
A druga część miała być autoironią?

Ogólnie plus, choć cos mi nie pasi :) tyle, że dokładnie sam nie wiem co...
Pozdrawiam
Wuren

[Piotr Sanocki]

Ufff... odetchnęłem z ulgą. Koniec właściwie jest wierszem, początek - gruzawiskiem. Popracowałbym nad podzieleniem go na zwrotki. Lepiej najpierw samemu dopracować prawidłowe tempo i pauzy, niż wszystko zwalać na biedne, umęczone barki czytelnika...

Pozdrawiam serdecznie

PS. Zakończenie jest wg mnie super i może pozostać bez zmiany ;)