Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

ta cisza...

Fly Elika
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Fly Elika

Fly Elika

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

szłam po pustyni
nie było ścieżek ani drogi
dotarłam stanęłam
przed otwartymi
nie zadaszonymi murami

w mieście zapadła cisza
trawniki równiutkie
ale nie było odczucia
kobiecej ręki

nad głową męskie odgłosy
handel i kupczenie

biegi z domu domu
na wprost piękny blask
jednak nie można było
przez to miasto przejść obojętnie
względna cisza nie dawała spokoju
to widziały moje oczy może dzięki matce
tęsknota tak boli

weźcie się w garść i pomóżcie
jestem gotowa

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Amber
      Cukierkowy Makowiec

      Przez Amber · Opublikowano

      @Dekaos Dondi Słodka zemsta.:)  Pozdrawiam serdecznie.
    • infelia
      Poeta

      Przez infelia · Opublikowano

      @violetta "Poeta" jest wierszem o poecie marzycielu, który chciałby namalować bez pędzla uśmiech w kilku słowach. 
    • hania kluseczka
      Poeta

      Przez hania kluseczka · Opublikowano

      @infelia humor, akurat udało mi się rozczytać, może tylko i aż :) 
    • hania kluseczka
      erekcjato nieskończone

      Przez hania kluseczka · Opublikowano

      jestem dla ciebie objawieniem  wszystkich cnót  gotowych na lizanie    choć myję okna niedbale  i czasami zapomnę że skupianie uwagi na sobie  jest dla mnie uciążliwe    a moje usta się czerwienią  bardziej niż wczoraj  tylko w miękkim półcieniu  twoich wątpliwości    wiem że o mnie myślisz    wiem że do mnie mówisz  kiedy idziesz spać  układając głowę  na poduszce                                                                                        spierdalaj kurwo 
    • Vasiu
      „Czyściec”

      Przez Vasiu · Opublikowano

      Jestem duchem wielu różnych ludzi w jednym ciele.   Rozpływam się, siedząc na krześle — zamieniam ciało w wodę i próbuję dosięgnąć fali.   Zbiorowa świadomość wymywa marzenia i ludzkie dusze: ich myśli, pragnienia, pożądania.   Wszystko, z czego kiedyś byli zbudowani i przez co mogli nazywać się człowiekiem, zniknęło w morzu słów i niespełnionych obietnic.   Pozostaje jedynie gorycz i żal — cierpki smak na języku bez końca.   Czujesz go, choć nie masz ciała; jesteś tylko wyobrażeniem przeszłego „ja”, powoli rozmywanym wraz z kolejną pełnią.   Krzyki odbijane od klifu ze zwiększoną amplitudą nie pozwalają zasnąć. Nie pozwalają odpocząć. Nie pozwalają uciec.   Płaczesz nad losem swoim i umęczonych ludzi.   To wyobrażenie łez, wyobrażenie smutku. Tak trudno zaakceptować, że nie ma już nic.   Jesteś sam. Każdy człowiek, którego kochałeś, zniknął bezpowrotnie — utopiony w tafli grzechów.   Nie ma Boga. Nie ma litości. Pozostało jedynie cierpienie i strach.   Rozpościeram skrzydła, pływając w ludzkiej godności.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...