poetyka serca

[Laura Majer]

Obręcz wokół serca
trzymana przez starca
stojącego w ruinach
idylli moich dziecięcych wyobrażeń
skażonych
nagą córą czasu
i marą zatopionych
w sercu
obrazów

natłok myśli przesiąkniętych
samotnością - igłą żałości

jak Nike paryska
wyciągam odcięte ramiona
do kolejnego
niefortunnego uścisku

lepiej

zasnąć
napiwszy się
spiesznie
wody z Lete
zanurzyć się w jej toni
i zniknąć
nareszcie

[Na indeksie]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

KOBIETO!Żaden Hades, żadna rzeka zapomnienia, już dawno wyschła - nie ma w niej ani kropelki! ... chce Ci się pić? ... "skoczę po mineralkę" ;)
A Ty wracaj i pisz! Pozdrawiam serdecznie.Małgosia

[Zdzisław_Chciwiec]

wyczuwam bardzo " rezonansowego wojownika " z naciskiem na bardzo :))
choć jest promyk nadziei -
"jak Nike paryska
wyciągam odcięte ramiona
do kolejnego
niefortunnego uścisku"