gdy mowa polska piesnia sie staje

[Danuta Duszynska]

Dedykuje rodakom mieszkajacym poza granicami Ojczyzny



Cala tresc mysli zawarta jest w slowie,
Tej z glebi serca plynacej i z duszy,
Co w myslach wczoraj, dzisiaj w polskiej mowie,
Czulej i pieknej, co sercem poruszy.

Tulic sie bedziesz do mowy Ojczystej,
Pragniesz z nia spiewac i na jej strunach grac
Mowy tak pieknej, dzwiecznej, jakze czystej
Bedziesz z nia plakac i bedziesz sie z nia smiac.

Razem pojdziecie aleja we dwoje,
Wpatrzeni w nieba blyszczacych srebrem gwiazd.
Laka zielona, gdzie kwiecia, pszczol roje,
Szlakiem wsi polskich i herbem polskich miast...

Wedrowac bedziesz po gorach, nizinach,
Odwiedzac polskich miast i wiosek progi,
Znajdziesz ja w lesie, palacach, ruinach,
Tam u bogatych, a takze ubogich.

A gdy skierujesz krok w obce krainy
Gdzie zywot inny, odmienne zwyczaje,
Wedrowka Twoja nie jest bez przyczyny,
Tam - polska mowa dzwiek piesni wydaje.

Wyspiewasz mowa swe troski i zale,
Utopisz milosc, tesknote do kraju,
Moze lepiej tu i dostatniej, ale...
Przeciez daleko, w pogoni do raju.

australijka

[Na indeksie]

Piękna jest Twoja tęsknota za krajem ojczystym, piękna.Po trosze i mnie dedykowany jest ten wiersz, chociaż moja "zagraniczność" - krótką jest i czasową.
Pozdrawiam serdecznie.Małgosia

[Danuta Duszynska]

Tesknoty za nasza piekna mowa doswiadczamy dopiero w innym kraju. Wtedy wystarczy uslyszec, jak ktos rozmawia po polsku, aby utozsamic sobie osobe z kim bliskim.

[Zdzisław_Chciwiec]

Bardzo kojący rytm ,pełen czułości i tęsknoty . Mnie sie podoba .