Wiara

[Adeline S]

Między niebem a piekłem
(martwych) dłoni modlitwa
skłania się ku Niemu
potokiem myśli
rdzą słów przeżartą
zagadką
o sen zbawienia
wołając
przestrzeń rozdartą
- pułapkę

(2010)
(wiersz przeniesiony z Inkaustus)

[Anna_Myszkin]

Niewdzięczna to rola, ale się jej podejmę, bo sama nie tak dawno temu byłam tu witana. Otóż, "rdzą słów przeżartą" jest frazą, co to nie raz z niej korzystano. To tak obiektywnie, a od siebie dodam, że "martwe dłonie" znają już sen i sens zbawienia, cokolwiek nim jest, więc może "dłoni martwa modlitwa"? A skoro są dłonie, to może, znany już, "potok" zastąpić "naręczem" albo czymś innym. I jeszcze można zostawić niepewność bądź nadzieję:
"wołając w przestrzeń rozdartą
co pułapką?" albo, jeśliś przekonana, bez "?".

To tylko luźne sugestie, a Ty zrobisz/nie zrobisz z nimi, co uznasz za stosowne. Aha, i wyrzucenie przecinka w pierwszym wersie konieczne. Pozdrawiam.

[Adeline S]

Dziękuję Anno,
przecinek oczywiście wyrzucę, nie zwróciłam wcześniej uwagi na to, że rozbija pierwszy wers.
Co do dłoni, właśnie z nimi mam największy problem, nie chodzi mi o śmierć w zwyczajowym sensie tylko raczej o wypalenie. Już po zamieszczeniu tego wiersza, zastanawiałam się nad zmianą z martwych dłoni, na samą " dłoni modlitwę", chciałabym przekształcić modlitwę do Boga w coś mechanicznego przy czym nie ma udziału mózg.