Stara lampa

[Danuta Duszynska]

Zapal lampę, kochanie, co na strychu leży.
To nie zarty.
Zobacz, szkiełko pęknięte, wymienić należy.
I knot zdarty.

Wytrzyj ja, prosze, z kurzu, wszak świecić nam może,
chociaż stara.
Długo leżała w kącie! Czekaj, drzwi otworzę.
We mnie wiara.

Trzeba don nafty dolać i knot kupic nowy,
a zapłonie,
Zapali sie plomieniem - jasnym i goracym.
Zimne dłonie?

Widzisz, ogien sie zarzy, iskrzy i rozpala.
Czujesz miły?
Światło lampy rozbłyska, widać łunę z dala!
Dodaj siły.

Przykrec lampe, moj drogi, spać niedługo trzeba.
Podaj dłonie.
Patrz, gwiazdy jasno świecą, jedna spadła z nieba.
Biegnę do niej.


australijka

[Joanna_Danuta_Bieleń]

Lekki w czytaniu i miły w odbiorze. Podoba mi się.

Pozdrawiam;)

[Joanna_Danuta_Bieleń]

I tu też nie ma kropeczek... :(

[Na indeksie]

Coś chyba ze mną dzisiaj - nie tak, nie powinnam czytać takich wierszy... no dobra, żebym nie wyszła na płaczkę, to zakończę komentarz z małym humorkiem - wzruszyłam się, jak stary siennik :)Raz jeszcze pozdrawiam.