Przypowieść o drogocennej perle

[Gość]

Śmiertelnik marzący
o nieśmiertelności we dwoje
zabłądził na pustyni uczuć.
Fatamorgana zawiodła go
na grunt poznania doskonałości.
Znalazł ją ubraną
w worek codziennej prozy
i zakopał pod miedzą westchnień.
Wszedł do siebie – kupi to pole!
Za grosz oddał przeszłość,
na giełdzie wymienił sumienie,
w kantorze bezwartości dał
w zastaw duszę diabłu za hipotekę
- zbuduje dom na piasku!
Ona będzie dekoracją
i dekoratorem nowego życia.

Ktoś znajdzie ją w gruzach
i kupi ruiny cyklicznej nadziei,
ona jest nieśmiertelna.

12.06.2010

[Na indeksie]

Wierzę jedynie w nieśmiertelność duszy Gieniu!Nadzieja też umiera......na szczęście - ostatnia.
Zmąciłeś wiosłem realizmu - morze mojego romantyzmu -:)))))))))))))~~
Pozdrawiam serdecznie.

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Niepotrzebny dopisek, silniejszy niż moja wola, zamącił przesłanie wiersza. Żałuję utraconej perły, miał to być dom na skale! Pozdrawiam.

[Na indeksie]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Niepotrzebny dopisek, silniejszy niż moja wola, zamącił przesłanie wiersza. Żałuję utraconej perły, miał to być dom na skale! Pozdrawiam.
Nic nie jest w stanie zamącić przesłania tego wiersza.Coś mi się wydaje, że Jesienne Serducho odwiedziła Pani nostalgia.
Buziaki Jesienny Panie.M.