nokturn „P”

[Agata_Lebek]

echa przyszłości opowiadają o sobie
bóstwami żywiołów
na domiar wodnych solarne

zgrabną osnową zdarzeń
w miejscach kaplic kościołów i katedr
pozostawiają zaledwie muślinowy woal

na półkuli północnej cyklony poruszają się
odwrotnie do ruchu wskazówek zegara
na południowej zgodnie z ich ruchem

pasma najdziwniejszych przypadków
wymykające się wszelkiej kalkulacji

z cyfrowych bilboardów refleksy
o bezpośrednich lotach do 193 miast świata
z 12 lotnisk w Zjednoczonym Królestwie




pierwsze czereśnie któregoś tam roku
wśród nich rzeźba nagiej kobiety w bujanym fotelu
na oparciu zwiewny ażurowy gobelin

i ramiona podobne do twoich

[Marek Konarski]

Wiersz pisany z prawdziwym rozmachem, swobodnie wędrujący przez czas, sacrum, żywioły i świat, i konsekwentnie, wbrew logice przypadku wymykającego się kalkulacji, zmierzający do wyciszenia. Ramiona nadają się do tego świetnie :) Przedostatni wers zbyteczny, bardziej ozdobny, niż pożyteczny dla wiersza.

[Agata_Lebek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W takim razie przedostatni wers do ponownego przemyślenia, na ten moment wydaje mi się słuszny ;) Zastanawiam się jeszcze nad zmianą tytułu.
Serdecznie dziękuję za komentarz :))