Gnał wiatr.

[Józef Bieniecki]

Gnał wiatr drogą ku drzewom,
W liściach lato kruszył.
W szeleszczącym śpiewie,
Niejednego wzruszył.

A by było jednako,
W iglasty las wmieszał.
Tu jodełki ,tam sosny,
Pieścił i pocieszał.

Tulił w łąkach badyle,
Niósł na skrzydłach ptaki.
Albo śmigał biczyskiem,
Jałowcowe krzaki.

Piął się potem ku niebu,
W złej serca potrzebie.
Morze chmur poprzeganiał,
W swym jesiennym gniewie.

Wszystkich wszędzie batożył,
Srogi on,,och srogi.
Nawet w ludzkie obejścia,
Wciska się przez progi.

Wydmuchawszy swe płuca,
Legniesz hen na stepie.
Dotąd zimna babula,
Tam swą biedę klepie.

Józef Bieniecki