Święty nasz.

[Józef Bieniecki]

Ziemia przygasła ze wszech miar.
A świat już nie jest taki.
Maja już będzie inny czar,
Smutno śpiewają ptaki.

Inaczej winien mierzyć czas,
Bo przeżyć nie podobna.
Ciężarem smutku serce w nas,
I wieczna myśl żałobna.

Czas zapomnienia spłaci dług,
Gdy ty już Świętym będziesz.
Kiedy wieczności przejdziem próg,
A Ty wśród nas usiędziesz.

Puki nosimy życia dar,
A smutek w nie kołata.
Módl się za nami ze wszech miar ,
Aż do skończenia świata.

Żałośnie płacze Dzwon Zygmunta,
I serca Twych Rodaków.
A w Niebo biegnie myśl pokutna,
W milionach ludzkich ptaków.

Co do dziś Papież nie podołał,
W niemożność ogarnięty.
Z Bożą pomocą tam dokona,
Już jako Nieba Święty.

Józef Bieniecki

5.04.2005 rok.