Krasnoludkowe słońce

[Dyziek_ka]

Pewnie jak ja się pocą
Te śmiesznie pochowane krasnale
Słońce wiosna przyniosła nocą
W skwarze ich szukam wytrwale

To miasto krasnalem stoi
Urzeka dziwnej fontanny muzyka
W zakamarkach od krasnali się roi
Historię i dzisiaj w bajce spotykam

Lody, ciacho, lampka wina
Siedząc w ogródku pod parasolem
O następna piękna dziewczyna
Nachyla się nad krasnoludem

Atmosfera luziku totalnego
Bez warczenia na klienta zrzędę
Rozmowy, uśmiechy, coś niespotykanego
To miasto ma uśmiechniętą gębę

Choć piękno jest tu niezorganizowane
Dużo tu życzliwości, spokoju, przypadku
Proste namiętności nieudawane
Mało promocji i komercyjnego nietaktu

A teraz popłoch wywołam nie do opisania
Zachwyty nad Wrocławiem opisuje Poznaniak

[Gość]

Przeczytałam tytuł Twojego wiersza Dyźku i pierwsze co pomyślałam , to ... że napisałeś go dla pewnej malutkiej blondyneczki.
Jak to pozory mylą ;-)
Pozdrawiam ciepło
J.