Czułem Ojczyznę.

[Józef Bieniecki]

Pod gołym niebem zamieszkali domu,
Wierni przysiędze i na służbie Boga.
Czas beznadziei poniewierał sromu,
Przyszłość spogląda oczyma złowroga.

Los -życie młode złożono na szali,
Tamten języczek,prawdy nie przeważył.
Elegie wrogie okupanci grali,
Na grobie Polski stanęli na straży.

Wszelka nadzieja na grobie przygasła,
A duchem Orzeł niósł się ponad światy.
Wierząc, że Polska ino chwilę zasła,
Wolał przestrzenie niż budynków kraty.

Słowo się rzekło i stało się ciałem,
Moskiewskie łapska niewoli odcięto.
I Zmartwychwstałą -tak wtedy widziałem,
Czciłem Ojczyznę jako Matkę Świętą.

Nie dajmy burzyć poległych pamięcie,
Na Panteonach są naszym Ołtarzem.
Niech choć je tylko rocznica uświęci,
Dzisiaj ,po jutrze i za każdym razem.

Choć ciałem wolna, duch jadem zatruty,
Na antydotum konwulsyjnie miota.
Taki podtruty, szedł będzie na skróty
W ustach bezmyślnych jest bezduszna
Rota.

Józef Bieniecki

Żołnierzom Wyklętym i Niezłomnym.!!!