W twe rączki.

[Józef Bieniecki]

Weż w panieńskie twe rączki kochana,
Bukiet kwiatów dziś który zerwałem.
Spojrzyj w oczy, tak pięknie od rana,
Tak jak wtedy gdy ciebie ujrzałem.

Nie ,nie szeptaj bo czasu wymowa,
Twego serca najczulszym obrazem.
A twa buzia jak róża pąsowa,
Jest bez słowa, najczulszym przekazem.

Patrz ,skowronek z orkiestrą łąk całych,
Pewnie dla nas poświęca swe solo.
Wyśpiewuje miłosne horały,
Piękna miłość i dla nich jest wolą.

Pozwól ująć jedwabne rączęta,
Iść wśród piękna,co ludziom Pan
Stworzył.
I spoglądać w błękitne oczęta,
By uczucia stokrotnie pomnożył.

Oba serca o jednym marzeniu,
Spiszą wiersze o naszej miłości.
I dopełnią, nadzieję w pragnieniu,
Dając owoc ku wspólnej radości.

Pierwsze gwiazdy i księżyc rogalik,
Czas rozstania i nocą nas wita.
Chce podglądać jak my się kochali,
Nasze myśli na pewno chce czytać.

Józef Bieniecki