Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wyprodukowany przez miłość
tkwię ością w gardle
musisz się stać kimś przed oczami

ojciec po habilitacji, matka w książkach po uszy
mam to wszystko od życia
uciekam w galimatias słów

ja piszę ty piszesz oni piszą
wciąż to samo o pięknie
nie chcę słyszeć piekła

brak pokaleczonej wolności
nie prowadza się na smyczy
snów

Opublikowano

piękny wiersz Rafale..tak jest, wolność jest dana każdemu z nas
i marzenia, sny, są tylko nasze, z nutką żalu ale przejmujący bardzo,
przynajmniej mnie, może zastanowiłabym się nad innym tytułem,
bo inność wcale czasem nie jest taka inna jak nam się wydaje,
bo miłość jest Jedna, choć bywa nierozumiana, J. serdecznie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dziękuję Krysiu:)
wolność to niestety tylko slogan
pozdrawiam
r
stanowczo nie zgadzam się, że wolność to slogan,
a wiesz dlaczego? bo mam na myśli wolność duchową,
moją własną, wewnętrzną...
tej nikt nie jest w stanie mi odebrać, nawet nakładając mi kaganiec,
jeśli nie ulegnie zniewoleniu moje "ego"

więcej optymizmu :):):)

miłego dnia -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dziękuję Krysiu:)
wolność to niestety tylko slogan
pozdrawiam
r
stanowczo nie zgadzam się, że wolność to slogan,
a wiesz dlaczego? bo mam na myśli wolność duchową,
moją własną, wewnętrzną...
tej nikt nie jest w stanie mi odebrać, nawet nakładając mi kaganiec,
jeśli nie ulegnie zniewoleniu moje "ego"

więcej optymizmu :):):)

miłego dnia -
Krysia
Krysiu, masz rację można złamać ciało, ale umysł jest nasz, wolny tylko czy ataki świata zewnętrznego nie zniewalają i nie kradną wolności? tego już bym nie był taki pewien
oczywiście wierzę Twoim słowom skoro tak zaciekle bronisz swojej wolności musisz ją w sobie mieć:)
pozdrawiam i dziękuję za zainteresowanie
najlepszego
r

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...