Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Gdzieś tam pośród lasu, pośród rzek szemrzących
Gdzieś na skałach zrębie, głazach wszechwiedzących
Gdzieś pośród urwiska, albo gdzieś na dole
Rosła mała sosna, rosła w leśnej szkole.

Wiatr się jej nie imał, rzeka nie podmyła
Słońce nie sprażyło, sercem nie krwawiła
Wszystko było ładnie, do którejś tam chwili
Gdy wielcy nam drwale, pół lasu trzebili.

W pień drzewa wycięli, las tak przerzedzili
I w miejsce tych starych, nowe zasadzili
Nowe zasadzili, lecz już nie sosenki
Jakieś inne drzewa,-Przecież to są świerki!.

Jeden się spodobał, malutkiej sosence
I jednemu z świerków, dała swoje serce
Sercem obdarzyła, młode drzewko w lesie
I wnet wszem i wobec, echo się poniesie.

Świerk się odwzajemnił, sosna zakochała
I swe małe serce, na zawsze mu dała
Serce swe mu dała, i niech wie świat wielki
Że już wkrótce będą, małe tam sosenki.

Ku górze ku słońcu, razem tak się pięli
Było ładnie, pięknie, póki nie wycięli
Kolejnych drzew starych, robiąc miejsca młodym
I tak od początku, kolejne zaloty.

Opublikowano

Jeśli ktoś nie rozumie odnośni i tego że ktoś może porównywać ludzi do przyrody np do drzew to proszę żeby te osoby powstrzymały się od głupich komentarzy. Jeśli proste pojęcie typu "wielcy nam drwale" jest dla niej skomplikowane to zastanawiające jest, czy nie powinna ona komentować w piaskownicy a nie na ogólnym forum. Nie chodzi tutaj o słodzenie komuś czy też cukierkowanie, ale jeśli ktoś posiada nadzwuczaj ubogie słownictwo to co ta osoba tutaj robi. Jeśli już ktoś chce skomentować i skrytykować wiersz, mój i innych osób, niech najpierw się wczyta, zrozumie a później swoje głupie docinki wykazuje. Darsek


=======================================================

Panie Darsek!

Pan po prostu nie zna/nie rozumie Regulaminu tego portalu. Jeśli nie chce Pan poddawać swoich wierszy ocenie innych osób - proszę je schować do szuflady. Uwagi na temat osób są nieeleganckie, niekulturalne i naruszają Regulamin.
Pana uwagi sa dodatkowo chamskie. Dla takich osób nie ma tutaj miejsca. Otrzymuje Pan miesięcznego bana - jeżeli po tym czasie zrozumie Pan coś - zapraszam - proszę napisać maila do Moderacji, podejmiemy decyzje nt. przywrócenia Panu praw użytkownika.

Pozdrawiam - Jan P.

ps. Pańskie następne komentarze pod tym wierszem są zarchiwizowane - tylko tutaj ulegają wykasowaniu.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Proszę Pana. Niech Pan sobie daruje te wszystkie bzdury.
Mogę to napisać wprost.
Wiersz jest tak słaby, że tego nawet komentować w normalny sposób się nie da. Więcej rozumiem niż się Panu może wydawać. Mógłym napisać tak: Jeżeli ktoś nie ma pojęcia o pisaniu wierszy, to po co się zabiera za to trudne zajęcie? Nie napiszę jednak, ponieważ to jest ocena osoby, a nie konkretnego utworu.
Nie życzę sobie, aby Pan rozstrzygał o czym mam pojęcie, a o czym nie. O moim słownictwie i stanie posiadania też proszę się nie wypowiadać, ponieważ wstydu Pan sobie narobi i po co?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Czy rozmawiamy o Pana wierszach czy też o moich? Chodzi o to, proszę Szanownego Pana, że docinać można na temat konkretnego wiersza, komentować go wedle uznania i rozbierać na czynniki pierwsze. Myśli Pan, że swoimi analizami wyprowadzi mnie Pan z równowagi? Nic bardziej mylnego. Nie Pan pierwszy i nie ostatni próbuje takich sztuczek. Mieliśmy tutaj wielu "oburzonych" i co? I nic. Żadnego wrażenia to na mnie nie robi. Tylko niech Pan nie opowiada, że Pańskie odpowiedzi nie są skierowne do mnie. Czytać potrafię doskonale i z wyciąganiem odpowiednich wniosków też nie miałem nigdy problemu. Zresztą, wyciąganie i ocenianie moich wierszy po tym, gdy skrytykowałem Pański o czymś świadczy. Oczywiście, nie musi się nikomu podobać to, co piszę, ale do wyrażenia swoich opinii na ten temat są inne miejsca. Chce Pan sobie ulżyć? Proszę to robić pod konkretnym tekstem (moim), ponieważ na razie rozmawiamy o tym, co Pan nam tutaj spłodził. Nie podoba się krytyka? Proszę czytać swoje wierszyki na rodzinnych imieninach i nie zabierać mojego cennego czasu.
Acha jeszcze jedno. W niedopuszczalny sposób używa Pan słowa "bynajmniej". Nie ten sens i nie to miejsce. Radziłbym zamienić je na "przynajmniej" i pouczyc się troche języka polskiego.
"Nikt nigdy mu czegoś nie powiedział, albo jest bardzo obrażalski." - tutaj też popełnił Pan błąd. Wie Pan w którym miejscu?
Może Pan oczywiście stwierdzić, że jestem nad wyraz złośliwy, ale gdy prowadzę z kimś polemikę, a tym kimś jest poeta, to oczekuję od interlokutora, że będzie traktował mnie poważnie i postara się uniknąć błędów w swoich wypowiedziach.
Proszę wybaczyć, że ja nie o wierszu, ale mimo najszczerszych chęci nie mógłbym napisać nic pozytywnego na jego temat, więc wolę przemilczeć.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • gnomowładny ~~ Mojsze* racje są racniejsze* - twierdzi pewien prezesina .. Tego nijak nie dowodzi jego wygląd, kwaśna mina .. ~~ ~~ On ci to .. ~~ Przygraniczna, spora łąka - na niej "upierdliwy" owad .. Czy to Bąk(......), czy ruska stonka; zwąca siebie .. narodowa?! ~~
    • @Jacek_Suchowicz, dziękuję :)
    • Wtedy weszła pani Irena z dwiema filiżankami herbaty i ciastkami. W ręku miała foliową torbę wypełnioną słodyczami, mydełkami, kawą. Poczęstowała rozmówców, a torbę ze „skarbami” wręczyła Karolinie jako prezent. Studentka podziękowała, a pastorowa wróciła do swoich zajęć. - Mam dla pani propozycję - powiedział duchowny, popijając herbatę - mój syn napisał doktorat na temat wydawania „Głosu Ewangelii” czyli właściwie na taki sam temat, z którym chce się pani zmierzyć. Pożyczę pani egzemplarz maszynopisu jego pracy i egzemplarze pisma. Będzie pani mogła spokojnie pracować. Oczywiście mam nadzieję, że później je odzyskam. - Oczywiście - zdążyła powiedzieć zaskoczona Karolina. Dalszą rozmowę przerwała pastorowa, gwałtownie otwierając drzwi do biblioteki. Wprowadziła młodą kobietę i dwoje małych dzieci. Cała trójka płakała. - No chcieli je prawie zlinczować! – pastorowa mówiła podniesionym głosem, gestykulując przy tym. - Edwardzie, trzeba coś z tym zrobić, tak nie może być! - dodała - idź i przemów im do rozumu! Po tych słowach pastor podniósł się i wyszedł przed budynek, pani Irena pobiegła za nim. Karolina zaczęła przyglądać się zaniedbanej kobiecie oraz dwóm dziewczynkom w wieku około dwóch i czterech lat. O ile matka już się uspokoiła, to dzieci ciągle chlipały. Dziewczyna zajrzała do torby z prezentami, wyciągnęła cukierki i wręczyła je maluchom. Ujrzała w ich oczach błysk radości, ale najważniejsze było to, że się uspokoiły. - Mnie w Polecku nienawidzą. To mój mąż zabił syna pastora Kockiego - wyszeptała kobieta - mąż jest w więzieniu, ja nie pracuję bo mam małe dzieci. Skończyło się mleko w proszku, chciałam tylko mleko. A oni napadli na mnie, tak jakbym to ja zabiła i wyrzucili z kolejki.
    • @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! Świetny wiersz napisałeś! :)))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...