Darsek

[...] Nie na temat wiersza, cd. obrażania innego użytkownika - wykasowane. Jan P.

[...] Obrażanie innego użytkownika - zemsta za niepochlebny komentarz - wykasowane. Jan P.

Jeśli ktoś nie rozumie odnośni i tego że ktoś może porównywać ludzi do przyrody np do drzew to proszę żeby te osoby powstrzymały się od głupich komentarzy. Jeśli proste pojęcie typu "wielcy nam drwale" jest dla niej skomplikowane to zastanawiające jest, czy nie powinna ona komentować w piaskownicy a nie na ogólnym forum. Nie chodzi tutaj o słodzenie komuś czy też cukierkowanie, ale jeśli ktoś posiada nadzwuczaj ubogie słownictwo to co ta osoba tutaj robi. Jeśli już ktoś chce skomentować i skrytykować wiersz, mój i innych osób, niech najpierw się wczyta, zrozumie a później swoje głupie docinki wykazuje. Darsek ======================================================= Panie Darsek! Pan po prostu nie zna/nie rozumie Regulaminu tego portalu. Jeśli nie chce Pan poddawać swoich wierszy ocenie innych osób - proszę je schować do szuflady. Uwagi na temat osób są nieeleganckie, niekulturalne i naruszają Regulamin. Pana uwagi sa dodatkowo chamskie. Dla takich osób nie ma tutaj miejsca. Otrzymuje Pan miesięcznego bana - jeżeli po tym czasie zrozumie Pan coś - zapraszam - proszę napisać maila do Moderacji, podejmiemy decyzje nt. przywrócenia Panu praw użytkownika. Pozdrawiam - Jan P. ps. Pańskie następne komentarze pod tym wierszem są zarchiwizowane - tylko tutaj ulegają wykasowaniu.

Jakkolwiek zycie by uczyło Lecz serce wierzy mimo złud Gdzieś panuje niewyczeroana siła Gdzieś panuje piękna cud. Choć tu na ziemi więdnąć trzeba Nieziemskich kwiatów nie tknie los I żar z wysokiego nieba Nie spije z ich kielichów ros. I wiara owa nie przeminie Tych tylko któzy żyją nią Nie wszystko co tu było zginie Nie wszystkie kwity tutaj schną. Lecz wiary owej dla wybranych Ten tylko tu dostąpi łask Kto w życiu mimo klęsk spotkanych W cierpieniu siał miłości blask. Kto umiał leczyć chorych braci Potokiem własnych gorzkich łez Kto duszę oddał za współbraci I wytrwał. Cierpiąc aż po kres.

Gdzieś tam pośród lasu, pośród rzek szemrzących Gdzieś na skałach zrębie, głazach wszechwiedzących Gdzieś pośród urwiska, albo gdzieś na dole Rosła mała sosna, rosła w leśnej szkole. Wiatr się jej nie imał, rzeka nie podmyła Słońce nie sprażyło, sercem nie krwawiła Wszystko było ładnie, do którejś tam chwili Gdy wielcy nam drwale, pół lasu trzebili. W pień drzewa wycięli, las tak przerzedzili I w miejsce tych starych, nowe zasadzili Nowe zasadzili, lecz już nie sosenki Jakieś inne drzewa,-Przecież to są świerki!. Jeden się spodobał, malutkiej sosence I jednemu z świerków, dała swoje serce Sercem obdarzyła, młode drzewko w lesie I wnet wszem i wobec, echo się poniesie. Świerk się odwzajemnił, sosna zakochała I swe małe serce, na zawsze mu dała Serce swe mu dała, i niech wie świat wielki Że już wkrótce będą, małe tam sosenki. Ku górze ku słońcu, razem tak się pięli Było ładnie, pięknie, póki nie wycięli Kolejnych drzew starych, robiąc miejsca młodym I tak od początku, kolejne zaloty.

Dziękuję wszystkim za słowa krytyki które w tym portalu przybierają niekiedy bardzo ostrą postać. Dziękuję również za słowa uznania skierowane w moją stronę, muszę przyznać że niniejszym bardzo mnie zaskoczyły. Oczywiście pozytywnie. Chciałbym nawiązać do komentującego P. Jantarka, że krytyka nie opiera się na wyrzucaniu w stronę autora obelg, lecz na krytykowaniu wiersza pod względem artystycznym, rytmu i rymu oraz samym faktem literackim. Pozwala to w ten sposób spojrzeć na swoją słabość i ewentualnie poprawić swój styl. Krytyka co poniektóych osób to nie jest krytyka. Jest to po prostu obrażanie nie tylko zresztą mnie lecz wszystkich krytykowanych tutaj na tym portalu. Nie wiem czy to jest spowodowane zazdrością czy czymś innym, ale opamiętajcie się. Nie krytykujcie w sposób obraźliwy i wulgarny. Krytykujcie w sposób który pomoże autorowi wiersza dostrzeć swoje słabości. Albo nie krytykujcie wcale. Pisać wiersze to sztuka. Skrytykować je tym bardziej.

Nie mów więcej o miłości Nie ma miejsca już dla niej Nie mów więcej, kocham Ciebie Gdyż me serce nie chce Cię. Nie ma uczucia co stworzył świat Nie ma uczucia w sercu i w nas Nie mów już więcej że kocham Ciebie Uczucie do Ciebie zatarł już czas. Kiedyś mówiłaś miłość dla Ciebie Kiedyś mówiłaś że kochasz mnie Kiedyś kochałem serce pragnęło Lecz miłość moja wypaliła się. Nie chciałaś dziewczyno serca z miłości Nie chciałaś dziewczyno uczucia dać Uczucie Twoje niewiele warte A serca Twego nie chcę już znać.

Nie każdy wiersz prezentuje ten sam rodzaj, jedne powstają pod wpływem emocji, inne jakichś zdarzeń. Są one pewnego rodzaju wyrzuceniem problemu w rzeczywistość. Dziękuję wszystkim za krytykę, pomaga ona inaczej spojrzeć na problematykę poezji. Niemniej jednak każdy z nas ma na swoim koncie te udane i te nieudane. Jedne kogoś zachwycą, inne kogoś oburzą. Niestety nie wszystkie są też idealne. Jednakże w oczach pewnych osób wiersze te mają inną postać. Są wyrazem a nie problemem.Dziękuję. [sub]Tekst był edytowany przez Darsek dnia 27-08-2004 23:33.[/sub]

Popatrz kochanie, popatrz na wszystko Popatrz na serce co zrobił nam czas Popatrz na duszę, na miłość swoją Popatrz na miłość, co łączyła nas. Przemija życie, niczym westchnienie Przemija wszystko co trwalił czas Powiedz kochanie, pomyśl marzenie Niech będzie trwałe, nim braknie nas. Życie przemija jak wartka woda Życie przemija jak liść na wietrze Jak liście i woda, przeminą dzisiaj Jak słowa na kartce, ktoś kiedyś zetrze. Nikt tego nie wie, nikt nie przewidzi Co życie zrobi, przyniesie nam Co będzie dzisiaj, co będzie jutro Co będzie kiedyś, co będzie tam...