Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Czym już Cię spotkał ?
Tak ? A kiedy to było?
Czym prawdziwie Cię widział?
A może...to mi się śniło?

Gdzie spałaś dotychczas?
Gdzie śniłaś do dzisiaj?
Czy naprawdę w Twe ramiona
Wtulona pokornie jest cisza?

Gdzie spacer odbyłaś?
Dokąd wzrok skierowałaś?
Czy niczego nie przeoczyłaś?
Czy o czymś nie zapomniałaś?

Dlaczego tak szybko odchodzisz?
Czemu słowa Twe tak ulotne?
Cóż oznacza gdy dłonią wodzisz
w powietrzu stąpając samotnie?

Czym Cię nie poznał?
Zapach chwili trzymam ciągle w dłoni.
Dzisiaj wielki błękit Twoich oczu
Ślad nieobecny pozostawił na mej skroni

A gdybym tak wyszedł przed teraz
I wyszeptał słowa nie znane jeszcze Tobie
Czy uwierzyłabyś że jest to prawda szczera?
Czy przystałabyś na tę myśl zawartą w słowie?

Dokąd podążasz idąc z wiatrem południa?
Czy obejrzysz się kiedyś za siebie raz jeszcze?
Czy pozwolisz mi spojrzeć w Twych oczu głębię?
I pozostać wieczorną łzą, zraszającym lica deszczem?

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

wiesz...

tak czytam twoje wiersze...

jest w tobie cale mnostwo uczuc, pieknych i dobrych, ktore tak bardzo chcialbys na kogos wylac, oddac sie w calosci...

ty szukasz, szukasz caly czas, bo chcesz sie dzelic.

mam racje?

ja C Z U J E twoje wiersze.

cieplo pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka , poza tym jednym twoim przewidywaniem odnośnie dalszego losu Agnieszki, którego nie podzielam, to bardzo się cieszę, że ciebie to moje opowiadanie tak wciągnęło. Takim moim marzeniem, a może strategicznym celem, jest, żeby jakaś dziewczyna napisała utwór, w którym to Agnieszka byłaby narratorką, a nie jej mąż Marek. W końcu Agnieszka doświadczyła pewnych zdarzeń, których nie doświadczył Marek, jej mąż. Na przykład co myślała sobie, kiedy zrezygnowała z odwoływania się od swojego wyroku. Albo jak to wyglądało, jak była przyjmowana do zakładu karnego, kiedy oddawała własną odzież i obuwie i zakładała więzienne ubranie i więzienne drewniaki. Bo, że Marka intryguje, jak te sprawy dokładnie wyglądały, to chyba widać po jego snach. Na przykład na końcu pierwszej części: "A kiedy spałem były sny. Na przykład, jak Agnieszka zdejmuje kolorową sukienkę i szpilki i zakłada zieloną więzienną spódnicę i drewniaki..." Albo sen Marka w drugiej części: "Tej nocy śniło mi się, że Agnieszka jest w więzieniu, ale jest we własnym ubraniu: niebieskich dżinsach i szarej bluzie od dresu. Tyle, że na bosych stopach ma te białe więzienne drewniaki, w których ją już widziałem na ostatnim widzeniu. Chodziła w nich tam i z powrotem głośno klekocząc, żeby je przymierzyć. Raz nawet tupnęła drewniakiem. Potem strażniczka zaprowadziła ją do jakiegoś pomieszczenia, gdzie moja żona usiadła za biurkiem i coś pisała na komputerze. " (15 akapit drugiej części). A więc z Agnieszką jako narratorką mogłoby być na prawdę ciekawie. Ale chyba byłoby lepiej, kiedy ta narracja Agnieszki zostałaby napisana po tym, jak ja ukończę całość z Markiem jako narratorem. No i taka dziewczyna by się musiała poczuć wystarczająco zainspirowana, żeby coś takiego napisać... :)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • dziękuję :)
    • oo coś dla mnie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Zaskakujące zakończenie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...