Wianuszek.

[Józef Bieniecki]

Moja Oleńko dam ci kwiatuszek,
A ty mi upleć z niego wianuszek.

Plotę ja plotę,piękny sąsiada,
Pewnie opłotkiem ku mnie zakrada.

Bił się z myślami,nie szukam zwady,
Po co mi jakieś obce sąsiady.

Nie wiedział zatem co Ola plecie,
Czy o wianuszku,czy dwa po trzecie.

Kwiatuszek nosi ,a ona plecie,
Panna dojrzała ,niemałe dziecię.

Sąsiad nie nosi,zerka zza płotka,
Jak mu dojrzewa przecudna kotka.

Ostrzy więc swoje kocie pazury,
Patrząc na kotkę ,na niego z góry.

Aż w końcu niesie pierwszy bukiecik,
Uśmiechy,słowa,drugi i trzeci.

I już nie plecie małych wianuszków,
Dała od siebie ,pierwszy na łóżku.

Pierwszy co nosił,sam sobie plecie,
Raz pojedyńcze lub dwa po trzecie.

Myśl się nasuwa,nie będzie brania,
Gdzie brak odwagi do podrywania.

A Ola dalej dwa po trzy plecie,
Ukochanemu placuszki piecze.

Józef Bieniecki