****

[andrius]

Tyle przyjaciół
a z żadnym tak blisko
tyle zdjęć wspomnień
miłych snów i wszystko prysło.

Duma i ambicja
dotyka błękitnych chmur
lecz wciąż stoję na ziemi
w wiecznych objęciach snu.

Nie pasując do żadnej grupy
stoję smutno w cieniu
lecz ty idący ścieżka, obejrzyj się
i popatrz w średnim zdziwieniu.

Mimo iż droga jest trudna
to trzeba wciąż iść
nie ma ruchomych schodów
ani windy prowadzącej na szczyt.

Są trzy rzeczy których
nigdy o mnie nie będziecie wiedzieć
sekret oczu, duszy i serca
mała kropla łzy wśród deszczu.

[wanesa_ciska]

Samotność to twoje drugie Ja ,,nie tylko twoje ,,,,,pozdrawiam

[Tango171]

andrius;Jaki by nie był powód łez, w końcu i tak trzeba wytrzeć nos.
Heinrich Heine

Przyjaciel który przestał być przyjacielem, tak naprawdę nigdy nim nie był.
Ogólnie podoba mi się wiersz, choć smutny. Forma jest i treść, oki, choć sylabowo idzie rozmaicie.
A co ważne czuję rym, a w ostatniej czwartej lekko zgrzyta. Głowa do góry i rozejrzyj się wokoło.
Może jakieś oczęta za Tobą pogonią.

Pozdr, b;

J.S

[bestia be]

smutny ten przekaz ale dotarł w moje serce więc wiersz super

szacuneczek

be