O formie

[Łukasz Michał K.]

Nie wierzę w otwartą formę i słów lecących dym
Ich sensy stopią się w chmury, a wiersz musi mieć rym !

Nie wierzę też w braki ciągu, bezmiar wersowych widm
I mówcie sobie co chcecie, bo wiersz musi mieć rytm !

Nie zawsze rymy i rytmy muszą w poezji tkwić
Lecz forma składna widzowi pozwala płynniej śnić

A sen to harmonia kształtu, poezjo przybierz strój!
Nie słuchaj dętych pieniaczy, co ciągle mówią stój...

[Intarsja Lumiere]

Hahaahah coś w tym jest :)
Ale ja jestem otwarta na wszystkie formy,
treść i jeszcze raz treść wiersza ważna,
czy go podamy w szortach, czy w kalesonach
mniej istotne, hehehe w spodniach
odprasowanych z kantem na żyletkę będzie
elegancko, oj elegancko :)

Pisząc o kalesonach przypomnial mi się dowcip:

żona z pretensjami do męża -
dlaczego mówisz, że wszystko jest twoje:
mój gabinet, mój samochód,
powinieneś powiedzieć - nasze.
Mąż po namyśle - kochanie, gdzie są
nasze kalesony?

[Ela_Ale]

No, to Łukaszu, zapisuję się do Twojego klubu. Wpisowe może być wysokie, jako, że mówię prozą to, co Ty pięknym wierszem, od dawna i szukałam wsparcia. Te męki, które wyczytuję niekiedy, nazwane szumnie i niezasłużenie poezją współczesną, są żałosne a bronione z bojowością godną lepszej sprawy. Wiersz MUSI mieć formę, która, prócz treści tworzy całość. Inaczej - mamy prozę. Niektórych wierszokletów zadufanych posądzam, że zbierają za dnia dowolne zasłyszane skądś zdania, ustawiają w jaki taki szereg i uważają, że to wiersz. Kończę, bo zbyt się tym emocjonuję, a nie ma potrzeby. Chociaż może warto...? Bardzo serdecznie pozdrawiam. Klubowiczka Elka.

[Dyziek_ka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Znam dalej;

W praniu – kochanie
Bo podczas przeglądania
Zauważyłam w nich..;
Resztki "naszego" śniadania

I się rymnęło, To tak jak bym się zdeklarował i coś w tym jest.

Szukanie ciekawego rymu, formy, zmusza do pilnowania prostoty, odbioru treści. Bo to ona królem (jak u cytowanej)
Bo pisze się sercem, i trzeba dąć szanse czytelnikowi, poprzez jego percepcję, dostarczyć treść do serca. Jak w komputerze, ważne są łącza.
To tyko moja uwaga, która w inny sposób potwierdza to co Wy

[Dyziek_ka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ALE ELKA Józia co „sracz” zrymował nie tolerujesz. He.. he.. ha

Ps. Wrócimy do flirtu po chwili
Bo nie wiem, w co ręce włożyć, a nie chcę się pomylić

[Gość]

czy wiersz biały, współczesny
czy bogaty w rymy
nie uwiedzie chłopaka
ani żadnej dziewczyny
gdy w nim treści brakuje
która płynie rytmicznie

na szczęście są wciąż tacy
którzy piszą ślicznie
i porywają wierszami
w podróże liryczne

Cieszę się, że nie wszyscy ulegają modzie ;-)

Pozdrowienia serdeczne
Jola

[Bronisław Jaśmin]

Wreszcie trafiłem na to, na co tak długo czekałem. Wiersz o przejrzystej treści, która nazywa wszystko po imieniu, gdzie nie ma nawet ni cienia wątpliwości; zero gmatwaniny, potęga harmonii i ładu lirycznego.Utwór mówi sam za siebie a jego treść tak niezwykle klarowna nie wymaga podwójnej interpretacji. I z chęcią to ci powiem, że będę drugim członkiem Twojego wirtualnego klubu.
i co jeszcze...nie bez przyczyny takie utwory jak Twój są proste treściowo a o doskonałej prawie formie, tu chodzi o ten dylemat: zmierzać ku szczytom by poznać siebie, nie dotknąć drogi plagiatu w niebie...Trzeba zawsze wybrać czy treść lub forma. Ja jestem bardziej za formą, bo jak pewnie wiesz to ona identyfikuje i broni poetę. np. przed plagiatem; jest tożsama i stanowi składnik indywidualnego stylu każdego poety.
Nigdy nie powinno się ulegać żadnej modzie a treść często jest miernikiem parodii i powtarzalności; i to doprowadza powstawania wielu zjawisk pseudoartystycznych. Forma jest wyjątkowa i swoista dla każdego autora - prawdziwego poety.
Można by napisać o tym rozprawkę i dokonać wyboru między treścią a formą.
I dla mnie właśnie jest też ważniejsza, bo w końca poezja jest sztuką, choć trzeba zawsze uważać by treść nie zdołała przerosnąć banału, a nie daj Boże utwór o takim wnętrzu zyskał by miano kiczu.
Serdecznie pozdrawiam , brawo Łukasz :)

[Łukasz Michał K.]

No cóż dziękuję za wszystkie komentarze. Muszę powiedzieć, że jestem zaskoczony tak miłym przyjęciem tego utworu. Co do samej istoty formy wydaje mi się, iż współczesność zatraciła się troszeczkę w pisaniu "poezji wolnej". Tutaj podzielam zdanie Ela Ale, w wielu takich utworach nie ma już nawet cząstki poetyczności, treść jak wyjęta z prozy, gubi się pierwiastek liryczny i prostotę, która celnie podana potrafi zburzyć wszelkie mury niechęci odbiorcy. Cieszę się, że został zawiązany "Klub obrońców formy" :). Podzielam zdanie Bronisława, iż moda jest tym co gubi dzisiaj poezję, wielu twórców próbuje pisać na siłę wiersze w których metafora już sama nie wie czy jest metaforą, a swoich własnych wierszy nie rozumie nawet autor :)
Nie każdy musi odliczać i rymować, sam uwielbiam poezję Szymborskiej, Tomasza Jastruna, Czesława Miłosza (choć ten ostatni w młodości rymował i to sporo), ale jakoś przyjemniej czyta mi się wiersz z którym mogę płynąć, a nie potykać się o kolejne kamienie trudnych do zrozumienia metafor, często branych z kosmosu. Od razu musze powiedzieć jednak, że dobrym w treści wierszem wolnym nigdy nie pogardzę i wychwalał będę jak podobny napisany w odpowiedniej formie, lecz
jakieś licho niesie mnie do poezji klasycznej, rymowanej i rytmicznej
może to efekt tego, że jestem po części również muzykiem
Dziękuję jeszcze raz za wszystkie komentarze :)
Pozdrawiam

P.S
Intarsja Lumiere :) dobry dowcip

[Gość]

I ja wpisuję się do klubu; jestem za klasyką! Pozdrawiam dyskutantów. Eugeniusz

[Łukasz Michał K.]

No to Eugeniuszu witaj w klubie :)