O małej dziewczynce

[Dama Kameliowa]

Na ulicy codziennej
Wśród dziesiątek łgarzy
Żyje dziewczynka o buzi promiennej
I o lalce nowej marzy

Nie pragnie więcej szczęścia
Niż jest jej fundowane
Lecz nie ma swego księcia
Którego stroje byłyby zadbane

Wielbiła siedzieć z babką
Przy jej wielkim stole
Popijać ciasteczka herbatką
Dostawać całusy po czole

I kochała w piaskownicy
Obok jej wielkiego zamku
Urządzać przyjęcia i karnawały
Beztroskie jej życie upływało pomału

Aż pewnej zwykłej nocy
Wśród odgłosów ciszy
Otulona snem mocy
Odgłos telefonu słyszy

Wtem zaniepokojenie ją otacza
I widzi w drzwiach matkę
Cała zapłakana
Mówi, ze aniołek zabrał babkę

Nie w pełni świadoma
Co się właśnie stało
Zasnęła zmartwiona
Znów w porządku będzie rano

Wstała jak zwykle
Lecz wszystko było inne
Kolory wyszarzałe
Otoczenie ponure i dziwne

Zabawki nie te same
A zamek stał się blokiem
Mieszkanie zaniedbane
Powiewało lekkim smrodem

Przejęci rodzice
Siedzieli tuż przy oknie
Czekała aż mama
Wreszcie coś powie

Lecz cisza wiecznością
Od tej chwili się stała
A dziewczynka ze swą niemocą
Cała się rozpłakała

Pobiegła do swego pokoju
Wskoczyła na swe łóżeczko
Już nie przysiądzie do wielkiego stołu
I nie przegryzie babki ciasteczko

Teraz przed krzyżem się modli
Jak pokazali jej rodzice
Myśli, że ktoś tam słucha i stoi
Skończyło się jej beztroskie życie