Zgłoś

Zrobiła sìę wielka afera po prostu z następczej niemożliwości zaoferowania czegokolwiek interesującego tak jakoś w podobie ponad stanu. Chodzili więc oboje zaaferowani od pokoju do przedpokoju i tęsknili przy oknie w kuchni z widokiem na dach hydroforni, która nawiasem mówiąc ustawicznie nacinała ich na cieple. Seranon, 15.05.2024r.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A to już na prv. :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo dziękuję! Dziękuję. Że kobieta - to głównie ze względu na to, że słowo "kometa" ma rodzaj żeński, ale tak, celowałem w taki złoty środek (jak to często staram się robić), żeby ta kometa mogła być potraktowana jako metafora człowieka i jego relacji z innymi ludźmi. No właśnie cały szkopuł w tym, że czasami lepiej, by to, co z daleka wydaje się piękne, pozostało nieosiągalne ;> Ja też bardzo lubię motyw kosmosu - często okazuje się idealny do przekazania myśli przewodniej, jaką sobie zamierzę.   Sama obserwacja by nie wypaliła, oczywiście, ale tutaj chodzi o otarcie się komety o Ziemię - a to już byłoby niebezpieczne. Kometa z wiersza, w przeciwieństwie do obserwujących ją ludzi, wie o tym - dlatego dziwi się, że za każdym razem, gdy mija Ziemię, ludzie wyglądają jej z zachwytem. Ona, patrząc na nich przez pryzmat swojego niszczycielskiego potencjału, odbiera ludzi jako czekających na zderzenie - stąd jej wniosek, że muszą nienawidzić życia.

@Wędrowiec.1984 jestem wręcz onieśmielona, że aż tyle słów poświęciłeś na komentarz pod moim wierszem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  Wbrew swoim wierszom, jestem bardzo pogodną osobą, tak bardzo łaskawie patrzącą na świat, że niektórych tym wręcz drażnię. Może wiersze to próba złapania balansu... Bo ten w życiu cenię bardzo. A jak jest z Tobą? 

Na ważnym „przylądku” jest latarnia.