Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Obraz Twój w ciepłe kolory ujęty
Pastelową farbą lekko zaznaczony
Zatopił mnie w chwili bezkresnej odmęty
Porzucił zmieszanego w beznadziejnej toni

Ziemia spod stóp złośliwie prysnęła
Niebo schowało błękit za chmur obłoki
Księżyca sierpem ścięta upadła gwiazda
I drogę daleką bezecnie chce mi zagrodzić

Można pomyśleć, że nie ma odwrotu
Że każdy kolejny krok jest głupca wart
Wizerunek Twój wart jest jednak tych kroków
By ujrzeć Ciebie w palecie pełnej barw

Więc idę na oślep, któż zresztą zna cel?
Przekraczam Rubikon, w bramy wchodzę śmiało
Znając prawdę smutną, że zaczynając bieg
Dochodzi się zawsze gdzie indziej, niż się chciało...

I ciągle mam obraz przed spragnionymi oczami
Lecz on powoli płowieje, powoli w czasie tonie
Usta wcześniej gorące, trawione ognia płomieniami
Spalone mą chciwością, są już po popiołów stronie

Rozmazane dłonie skrzyżowałaś na ramionach
Rozpuszczone w tle brązowawym umieściłaś włosy
Pierwszy plan w Twojej rozmytej sukience kona
Umierających dłoni z otchłani zdaje się słyszeć głosy

I cóż ? Doszedłem do celu, jak zwykle samotnie
Nie widzę nigdzie twarzy, ramion nie mogę dojrzeć
Gdzieś zginął Twój ślad, czy ja zgubiłem drogę?
Nie.. To nie Twój obraz, tam widać było piękno
Tutaj...splamioną pożogę...

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...