Gdzieś na wieży…

[Wiesiek Drzewiecki]

Gdzieś na wieży biją dzwony,
Chór rozbrzmiewa organami,
W sercach grają tkliwe tony,
Czyjeś oczy roszą łzami.

Przed ołtarzem para klęczy.
(Wszystko inne jest dziś małe)
Własnym słowem będą ręczyć,
Że się staną jednym ciałem.

Że od dzisiaj, że od teraz
Wspólna droga ich powiedzie,
Że się zawsze będą wspierać
W powodzeniu jak i w biedzie.

W czas porażki i sukcesu
W zdrowiu tak jak i w chorobie.
Mówią prosto, bez frazesów
Że podporą będą sobie.

Lecz czy dotrzymają słowa?
Wspomóż ich w tym Panie Boże!
To u Ciebie wypraszają
O co człowiek prosić może.

W tej intencji ta Ofiara.
Także my prosimy z nimi.
Tak jak uczy przodków wiara
Wszyscy razem się modlimy.

[Wiesiek Drzewiecki]

To dziś napisany wierszyk. Napisany z okazji dzisiejszego ślubu mojego syna. :-)