Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Sonet wdzięczności

Łukasz Michał K.
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Łukasz Michał K.

Łukasz Michał K.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Nie pozwolę ci dziś odejść ! Nie gdy dotyk twój poznałem
A w mych piersiach żar zapłonął, jak miliony słońc na niebie
Tego ognia szczęścia mego, w wiekach mroźnych wyszukałem
Chwilą w trwaniu uskrzydlony, tron złocisty mam dla ciebie

Jak na snów tajemnej fali, wieczny blask co świeci w oczy
To natury ludzki wątek, co w serc bicie głos wciąż wplata
A za nami z grzmotu siłą ludzkość tłuszczą w rytmie kroczy
Od pokoleń do pokoleń, w zaludnianiu kresów świata

Nie pozwolę ci dziś odejść ! Nie gdy uśmiech twój odkryłem
Z drobnym wstydem, wdzięku treści w krajobrazie żywej tęczy
W głębi smętnej samotności w ciszy równej słowu żyłem

Nie jest ważne co minęło, choć ta słota wciąż mnie dręczy
Jak w zastygłym morzu statek, trwałem w niej przez długie lata
Gdyby nie twój dotyk, uśmiech trwałbym tak do końca świata


Warszawa, 20 sierpnia 2009 r.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Florian Konrad
      Mutoskop

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      @Naram-sin Tak. I, niekiedy, do pisania wierszy :)
    • Florian Konrad
      Prototaxites

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      gatunek sprzed wieków: uczucie pustki. nie istnieje od dziesięcioleci, więc dzięki temu rozrasta się, wystrzeliwuje pod niebo. jest dobre w biomimetyzmie, tym swoim bezczelnym rośnięciu na suchych, podczaszkowych bagnach, czy innych ziewowiskach. nauczyło się idealnie naśladować organiczność. niemal każdy z nas początkowo pomyli się, weźmie je za stan naturalny. a to sztuczny ból, produkt poskładany ze źle dobranych podróbek. niekiedy: pozorna, pełna opaczności logika, istny passat marki audi. to zepsuty namiernik wskazujący jak najgorszy kierunek, odprysk pamięci, która jest dobra, ale mało wierna oryginałowi, biurowy gwóźdź robiący za wizytownik, ostrze z blachy, na które nabijane są nazwiska, adresy, prymitywny przyrząd do szeregowania-przekłuwania wszystkiego, co powinno pozostać we wspomnieniach: naszych prawd kwiatów i innych używek, prawd nietoperzy ze starych filmów grozy filuternie podrygujących na zbyt grubych, by nie dało się ich nie zauważyć, drutach.
    • andrew
      Odra Queen

      Przez andrew · Opublikowano

      czaruje w blasku słońca mienią się drobne fale jak łuski ryby nie ogląda się do tyłu skąd przyszła tęskni jak ja za morzem patrzymy na siebie z nadzieją to nie marzenia to pewność spotkamy się z nim szybko   niezmordowana dźwiga ogromne okręty i małe lajby za uśmiech powiezie w nieznane zaprasza na statki poczęstują nie tylko lodami serwują posiłki napoje można zwiedzać port i się zabawić   Odra Queen szczecińskiego wybrzeża przywita spragnionych odmiany   5.2025 andrew Dziś spotkamy się w Świnoujściu Ja Odra Morze 
    • Groschek
      3 haha 3k

      Przez Groschek · Opublikowano

      dla odmiany broniąc brania o potrzeby prosić poszcząc bez zamiany kiedy cwaniak naogłaszał mnóstwo mości dla zakazów wśród nakładu ale kojąc grą pruć przesmyk bez rozkazu par kwadratów po schodzenie nad biuletyn; czarnej bieli z łyżką po mięć kolor owych stu dni w belce bez wyjęcia swoim dowieźć niemożliwe jest precelkiem..
    • Alicja_Wysocka
      W stronę poezji

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tak, ale nie wiesz ile czasu, ile starań włożył autor, w wiersz, o którym nie możesz zapomnieć. O, gdyby tak szybko jak wydaje się pieniądze, można je było zarabiać :) Gdyby tak szybko jak czyta się wiersz, można było go napisać.   Dyzio Marzyciel   Położył się Dyzio na łące, Przygląda się niebu błękitnemu I marzy: "Jaka szkoda, że te obłoczki płynące Nie są z waniliowego kremu... A te różowe - Że to nie lody malinowe... A te złociste, pierzaste - Że to nie stosy ciastek... I szkoda, że całe niebo Nie jest z tortu czekoladowego... Jaki piękny byłby wtedy świat! Leżałbym sobie, jak leżę, Na tej murawie świeżej, Wyciągnąłbym tylko rękę I jadł... i jadł... i jadł...".    Julian Tuwim

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...