Jest miłość

[Łukasz Michał K.]

Jest miłość. I ona zwycięży.
Niepokój samotni przełamie
Urośnie jak słowa wierszy
Na wrażeń mych piedestale.

Jest miłość. I ona pokona
Pozorność ludzkiego trwania
Jej głos dobiega z serc bicia
W takt magii zakochania

Czy słyszysz ? Czy czujesz ?
Czystość w jasnym ogrodzie
I rosę poranną na nogach
I dotyk światłości na wschodzie

To raj. W nim powstają pragnienia
Ze złud rośnie świat cudów
Jest miłość. I ona zwycięży.
Wszak godna jest tylu trudów


Warszawa 10 sierpnia 2009 r.

[Gość]

Nie jest łatwo pisać o miłości. Wszak o niej pisało wielu i wiele. Ty Łukaszu poradziłeś sobie doskonale. Bardzo mi się podoba Twój wiersz.
Pozdrawiam i życzę by ona zawsze zwyciężała.

[Łukasz Michał K.]

Dziękuję jolkowa za pozytywny komentarz. Temat "miłości" jest dla artystów jak tlen i dziwię się, że tak mało w dzisiejszych czasach się o niej pisze.

Ja tam wolę oddychać pełną piersią. :)

[Atanazy Pernat]

Piszesz, że temat miłości jest dla artystów jak tlen. Zależy dla których...albo dla jakich...Trzeba cholernie uważać żeby własne teksty nie zmieniły się w pisanie o "kwiatkach i ptaszkach" bo wtedy to już będzie kicz. Dla mnie prawdziwa sztuka rodzi się z ekstremalnego cierpienia. Tylko wówczas można stworzyć coś mocnego i oryginalnego. pozdrawiam!

[Łukasz Michał K.]

Atanazy dzięki za wpis i wyrażenie swojej opinii. Mam nadzieję, że powyższego wiersza nie traktujesz w kategoriach kiczu ;). A co do kwiatków i ptaszków to według mnie masz trochę racji choć nie oszukujmy się, że wielu poetów (tych z wyższej półki) w swej twórczości wykorzystywało motywy "kwiatowo - ptaszkowe" nie ujmując nic z cierpień jakich doznawała ich dusza na tym ziemskim padole. Poezja to często skrajności, raz widzimy ptaszki i słoneczko, raz drżymy w konwulsjach na tle szkaradnych obrazów naszej świadomości. Przyznam, że wielbię zarówno sielankę jak i dymiące siarką wiersze Baudelaire'a.
Pozdrowienia