nokturn księżycowy

[Sol Aris Vivano]

Srebrzysty księżyc nocną melodię na niebie gra,
gwiazdy mrugając nucą z cicha.
Noc granatowa swą senną pieśń razem z nim tka
i płynie muzyka senna, mrukliwa, aż niebo wzdycha.

Melodia płynie, podnosi się, to milknie,
że ledwie szeptem słyszalnym jest,
spowita mgłą, srebrnym spojreniem Luny,
nocnym tonem nokturna w mą duszę wniknie.

I porwie do tańca okryta szalem nocy,
aż srebrzysty pająk się obudzi.
Mleczna Droga w oceanie nieskończonym
zairuje w pląsie, tanecznym krokiem wkroczy

w Wszechświata Przestworza.

A ja swoją głowę złożę
na melodię księżycową
i ukołyszę srebrną muzyką
duszę,
co przyszła znikąd.