Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Serdeczny płomyk znicza

Bolesław_Pączyński
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Bolesław_Pączyński

Bolesław_Pączyński

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Wolno w ciszy ze spokojem
idą tłumy nie przebrane,
gdzie proch bliskich ma ostoję
gdzie ich szczątki pochowane.

Taki dzień jest raz do roku
kiedy święto zmarłych czcimy,
odwiedzamy z łezką w oku
groby bliskich-swej rodziny.

Nad ich grobem się kłaniamy
oddajemy cześć w pokorze,
znicz pamięci zapalamy
spokój duszy daj im Boże.

W ciepłe znicze zapatrzeni
wokół przyciszone głosy,
jakby oddech bliskich cieni
zetknął nasze wspólne losy.

Znicz przy zniczu, las płomyków
nie zliczysz chociaż byś chciał,
tyle tych ciepłych promyków
każdy od serduszka dał.

Jakby duch w zniczu ukryty
i do bliskich się uśmiecha
w płomyku ciepłym spowity
jest tchnieniem-jak oddech echa.

I dziś tu wśród nas zapewne
duch też muska delikatnie
te ciepłe płomyki zwiewne
łącząc nasze dusze bratnie.

Ktoś w myśli Twoje się wkradł
w wspomnieniach znowuż wędruje
to Twój krewny-to Twój dziad
za pamięć Tobie dziękuje.

I wieczorem z każdej strony
komunalny cały lśni,
sercem zniczy oświetlony
jeszcze tak przez parę dni.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Dwa światy. cz.3 Konferencja

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @UtratabezStraty

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Mam nadzieję, że takich obaw Ci moje opowiadanie nie dostarczyło. Pozdrawiam. 
    • Adam Zębala
      Ktoś powie ostatnie słowo

      Przez Adam Zębala · Opublikowano

      Rozkopana ziemia ujawnia swoje największe tajemnice.   Stado dzików tędy szło szukają pożywienia zostawiły pobojowisko.   Leśna droga do nikąd prowadzi usunięto z niej znak  abyś błądził niczym w ciemności.   Wyolbrzymiam fakty i wszystko widzę w ciemnych barwach, lepiej nie pytaj mnie o radę.    Nie wiesz o czym myślę nie pytaj bo nic nie powiem,  swój problem rozwiążesz sam.   Po środku pola stoję  w strumieniach deszczu szukam pomysłu na jutro.   W zaroślach skaleczyłem  nogę  idąc boso chociaż dokładnie zaplanowałem gdzie ją postawić.    Bezradny jestem bo nie umiem rozpalić ognia, nękany przez siebie  jest mi obojętne co dalej będzie.   Niebu patrzę głęboko w oczy w rozkopanej ziemi nic nie znalazłem   odchodzę więc bez słowa.
    • Berenika97
      Redirect

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @violettaBardzo dziękuję! Oczywiście, że tak. Ależ z Ciebie pozytywna kobietka! :))) Pozdrawiam.  @Annna2Bardzo dziękuję! I pewnie już nic tego nie zmieni, a raczej się będzie pogłębiało. Pozdrawiam :)))) @MigrenaBardzo dziękuję! Technologia tak "pędzi",że już teraz niektórzy ludzie nie zauważają np. zmian pór roku. Pozdrawiam. :)) @TylkoJestemOna

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @UtratabezStraty@Rafael Marius@JWF@Wiesław J.K.@Andrzej P. Zajączkowski Serdeczne  podziękowania!     
    • Rafael Marius
      Królewskie śniadanie

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Prawdziwa gwiazda.     To dobrze.
    • Annna2
      Milczenie

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Migrena  przypomniałeś mi  przyrodników  Simonę Kossak i Lecha Wilczka- bo taka miłość nie zdarza- a pokochał ją od pierwszego wejrzenia. Zawsze razem dwoje przyrodników- a potem gdy jej zabrakło "Dziś mogę już rozmawiać o swoim życiu z Simoną. Jeszcze niedawno byłoby to niemożliwe" I cisza jak tu Kiedyś wydawało mi się, że w jej głosie słyszę „do zobaczenia”, ale echo powtarzało tylko: „nigdy, nigdy, nigdy”.     Piękny

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...