krzyk......

[maciej till]

pochodem ze sztandarem na plecach,
buty placza sie,
zaczepiaja piszczace pod nogami kamienie,
jaka epoka rzadzi moimi slowami,
same wyskakuja poprzez niemy tlok ludzkich mysli,
dryfuja miedzy chmurami zaczepiajac slowiki,
faluja pieszcza sie wzajemnie,
a ja tancze...
jednak nie muzyka i obloki mna kieruja,

ludzie obchodza mnie szukajac wlasnychmysli
nie dla nich kolorowe przyjemnosci,
buduja swoje zamki z piasku,
one jednak oddaja im tylko krwawe odbicie ich samych,
nie chronia przed zbednymi uczuciami,
prowadzonymi przez rogi jelenia,

widzac mnie, zazdrosnie zbieraja sie,
bialym wzrokiem stawiaja sciany,
zatrzaskuja bramy szklanymi klutkami,
juz leze opadly sily i wola walki,
koscioly uderzaja cieniami smutku i bezradnosci,
ostatnia kartka papieru i wypalona swieca,
odchodza w dal