Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Tynxik.

tynx

Przez tynx
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

tynx

tynx

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Pajacyk, śmieszna pacynka
Zwisa bezwładnie
Krzywo patrząc na świat.
Każdy , kto go dotyka
Ze śmiechem
Palec do oka mu wpycha
Pysznie się bawiąc
Głupiutki Tynxik
Nie znasz ty życia
Po cóż pchałeś się między ludziska
Teraz dennie łezki wyciskasz
Pijąc kolejną porcję frytek....
Ke pasa?
Ach żyj ty lepiej
W świecie swych iluzji
Marzeń czy czegoś tam....
Umysły na bok !!!
Serca w górę i piersi nadstaw !!!
Ślepia wybałusz i patrzej no
Naokoło.
Co widzisz ?
Gadaj no zaraz !
Nie powiesz ? O ty zaraza !
Milcząca z ciebie pacyna
W sumie dziwna jakaś taka
Nie ludzka, nie znana
Wyalienowana
Wciąż patrzysz jakoś tak z boku
Mrużąc te gały
Boję się ciebie, boję się ciebie mały.
Daj odpocząć po ciężkim dniu
Idź się utop w słoju
Z ogórem
W sumie nic nie powiedziałem
W sumie nic nie powiedziałeś
Błaźnie szkaradny
Pajacyku nieładny
Podłubany w nosie
We własnym sosie
Utopion
Tandetnie tak jakoś.
Sztuko !! Przyleć !
Zapomnienie !! Przyleć !
Zaproszenie wysłane
Rozpoczęło się... oczekiwanie.

Kóniec. TYNX Listopad 2000’

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Wędrowiec.1984
      Poza nieskończoność

      Przez Wędrowiec.1984 · Opublikowano

      Poza nieskończoność Czy gdybym nie spoglądał, tam gdzie nieodkryte Warkocze młodych komet swój początek mają… Ach, powiedz, pomóż proszę. Nie wiem, co się stało. Dlaczego, zamiast ciebie, pustkę tylko widzę?   Pamiętam - Jakże mocno zamykałem oczy, By akord za akordem, na kosmicznych strunach, Melodie komponować. Gdybym tylko umiał, Jak wtedy, źródło boskiej wykorzystać mocy…   I patrzeć przez tętniące wewnątrz gwiazd membrany, Na silnie poskręcaną między nimi przestrzeń, Przez którą przenikają, niemal równocześnie, Splątane od narodzin cząstki i wymiary.   Nie mogę się doczekać, by rozgrzane dłonie, Na ziarnach supergromad i galaktyk nowych, Wraz z tobą, tak jak wtedy, znowu móc położyć… Nareszcie! Wiem jak sprawić, że przypomnisz sobie.   Zabiorę cię za chwilę, do siedliska światów, O których żaden człowiek nigdy nie usłyszy, Byś mogła horyzonty z delikatnej nici, Przeplatać momentami straconego czasu.   Będziemy, tam gdzie wielki wciąż panuje żywioł, Błyszczący pochłoniętą bliskich słońc materią; Śród fal grawitacyjnych tonąć zacznie ciemność, By mogła dla nas powstać naga osobliwość.   Bo widzisz, tak naprawdę czas już nie istnieje, Nieważna teraźniejszość, przyszłość, albo wieczność. Zmieniona w promień światła pozostaniesz ze mną, Ponieważ cię stworzyłem - Jesteś mym marzeniem.   ---
    • Jacek_Suchowicz
      pocieszanka

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      dawno i nieprawda :)))
    • Jacek_Suchowicz
      pomimo

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      a może to świat nasze dni czule przytula  i dopieszcza   smutny listopad musi przyjść by radość ze świąt była większa
    • Waldemar_Talar_Talar
      Poezja która nie boi się północy

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      @Rafael Marius - dzięki - 
    • Waldemar_Talar_Talar
      Razem śnimy o lepszym jutrze

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      @Rafael Marius - dziękuje uśmiechem - 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...