Kocham mimo wszystko...

[makowiec]

Słowo, które jest w mej pamięci
Magiczne, prawdziwe, szczere
Oznacza tak wiele, że w głowie się kreci
Złożył się na to czynników szereg

Coś zbliżyło do siebie ludzi dwoje
Ja i Ty nasze spotkanie pierwsze
Będąc przy Tobie stracić się Ciebie boję
Wciąż chciałbym pisać nowe wiersze

Aby móc dostrzec twój uśmiech
Aby móc ciepłem Cię obdarzyć
Dałbym Ci wszystko, o czym marzysz
Żeby nic nie mogło się wydarzyć

Chciałbym mieć pewność
Że dożyje lepszych czasów
Że wciąż w nas namiętność
I nigdy nie wyczerpie się uczuć zasób

Tak właśnie myślę głęboko
Dlaczego nie możemy wyjechać
Może być malownicze Maroko
Spokojnej starości się doczekać

Pewnie sądzisz, że się zauroczyłem
Gdyż wylewam tak odważne wizję
Ze szlaku naszych serc na pewno nie zboczyłem
Mam cudowny plan a nie żadną schizę

Zgodzę się, iż czasem melancholia
Dramat wypływa z mojej strony
Ma psychika pęka jak aluminiowa folia
Przez to, że na barkach kłopotów tony

Ale zmienię się na lepsze
Gorsze dni odejdą w zapomnienie
Miłość, szacunek ma miejsce pierwsze
Kocham...Tyś mej nadziei promieniem

[Anna_Para]

Szanowny Panie! Troszkę by się przydało "wyrównać" w wersach! Ale to pikuś! Wyznanie wzrusza, wiele Pan obiecuje! Ślicznie, romantycznie! Pozdrawiam ciepło, Para

[MelaniaG]

Można pomarzyć i obiecać, ale nie każdy umie dotrzymywać obietnic. Pięknie napisane .
Pozdrawiam
( i bez wykrzykników łojeju)