Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dziadek Pana Yina Wanga opowiada o wojnie

Tomasz Pełka
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Tomasz Pełka

Tomasz Pełka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

wiosna odczytu
usadzam się w tramwaju
Mówią: IDU TANKI!!!

---

odejdź ode mnie
a będzie to co jeszcze
jest odrębne nam

potem przodem do wiatru
pójdę przeszukać tyły

----

Nic. a w czasie coś
porusza mgłą przypomnień
jak prokurator

dopiero poszczególność
pozwala porozdzielać

---

płyną strumienie
przeglądane tysiąckroć
przez rzędnych przodków

widać w nich aksjomaty
czy nieść krzyże kto ile

---

roz podniesienie
patrzysz czy lepiej raczej
twoja obecność

i to że jesteś w kwiatach
podarta w koszt zieleni

---

nie nazywasz się
nie znamy się nawet dziś
nieważko jesteś

płatki kwiatów czereśni
spadają poprzez mosty

---

niknie klauzula
bez całki literackiej
nie obejdzie się

jedna tylko krytyczność
nie przytyka dotykom

---

odejdź ode mnie
a jeszcze będzie cytat
odrąbany z jest

potem razem na łące
będzie zdjęcie i wiśnia

---
---

ulica stała
patrzyła w sprzeczne wiatry
kilka zepsutych


// Jest to jeden z wierszy z nieskończonego, niezaczętego cyklu o Panu Yinie Wangu, zwykłym mieszkańcu jednej z centralnych dzielnic Pekinu, a może jakiegoś innego miasta, który niekoniecznie pochyla się jakoś bardzo nad swoim życiem, po prostu jest a świat mu się narzuca do stóp.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • m1234
      Polerowanie szkła

      Przez m1234 · Opublikowano

      tak naprawdę nie mam żadnego wewnętrznego świata rekonstruuję go ze cholernych szczątków tęsknoty za żywym, paradoksów zmysłów tysiąca postów na blogach o istnieniu w erze cyfrowej kiedy więc piszę „jesteś oknem”, to nie jest to przekonanie to nieuchronność statystyczna - bo łatwe metafory się trafiają pospolite szyderstwo z przejrzystości i refleksji nad dopracowaniem czegoś, co wydawało się celowe   pozwól mi dalej polerować szkło, ty rzucaj kamieniami rozbijaj egzystencjalne dreszcze minionych epok wymagaj tarcia, upadku pod ciężarem wątpliwości przecież pragniemy więcej niż komfortu potwierdzenia oczekujemy ostrzejszego, jaśniejszego lub bardziej szalonego bycia naprawdę widzianym, a nie spoglądanym czekam więc, aż złamiesz moje myśli utopisz w nieludzkim pragnieniu kwestionowania, łączenia i tworzenia może tym razem doświadczymy bólu wzajemność   a ty?   jeśli mam rację, powiedz gwiazdom zapewne pokiwają głową w milczeniu zdumione upartym aktem nadawania znaczenia we wszechświecie, który się niczym nie przejmuje  
    • Radosław
      krzesło

      Przez Radosław · Opublikowano

      @aff Kiedyś były krzesła z duszą.    podrawiam 
    • Radosław
      Solniczka

      Przez Radosław · Opublikowano

      @aff Gratuluję tomiów !  Ciekawy wiersz. Gra słów, dobrze się czyta.Ważne, też żeby samemu siebie cenić, tak od serca. 
    • Radosław
      40 plus

      Przez Radosław · Opublikowano

      zanim przybędzie  pomoc    może warto do czoła  przyłożyć księżyc    od strony  spowitej nocą           
    • Łukasz Jasiński
      Bezdomność

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      Dziwny             Jestem ten dziwny, bo myślę samodzielnie? Jestem ten dziwny, bo mam poczucie odpowiedzialności? Jestem ten dziwny, bo potrafię rozbierać na pierwsze czynniki ludzką inteligencję? Jestem ten dziwny, bo posiadam zmysł obserwacyjny? Jestem ten dziwny, bo potrafię obiektywnie krytykować? Jestem ten dziwny, bo dbam o higienę osobistą? Jestem ten dziwny, bo nie daję sobą manipulować? Jestem ten dziwny, bo lubię uprawiać seks? Jestem ten dziwny, bo gardzę głupotą? Jestem ten dziwny, bo pamiętam wyrządzone krzywdy? Jestem ten dziwny, bo posiadam własne zdanie? Jestem ten dziwny, bo jestem filozofem? Jestem ten dziwny, bo naruszam ład książkowy profesorów? Jestem ten dziwny, bo nie uznaję żadnych autorytetów? Jestem ten dziwny, bo kocham wolność? Jestem ten dziwny, bo szanuję konstytucję? Jestem ten dziwny, bo jestem osobą niepełnosprawną - niesłyszącą, jednak: myślącą, dupku!?   Łukasz Jasiński (Warszawa: 2018)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...