Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Szczur ze szczurkiem, dwaj spryciarze,
Założyli sklepik razem.
Towaru w nim było w bród:
Mąka, serek, jaja, miód.
Wszystko co kto kupić chciał,
Szczur ze szczurkiem, w sklepie miał.
Było mięso i owoce,
Słowem, wszystkiego po trosze.
Przychodziły zwierząt stada,
By coś kupić i pogadać,
Gdy nie miały co kupować,
Mogły sobie poplotkować.
O tym, co się dzieje w świecie,
W województwie i w powiecie,
Najważniejsze, co jest w gminie,
Czy nie będzie głodu w zimie.?
Kupowały więc zwierzęta,
W dni powszednie i od święta,
Kupowały, to co chciały,
Bowiem, szczury, wszystko miały.
Na pewno, by dobrze było ,
Gdyby szczurom nie „odbiło”.
Tak tym sklepem zarządzali,
Że się w końcu posprzeczali.
Sklepik dobrze prosperował,
Póki jeden nie zwariował.
Z początku zwyczajna zawiść,
Przerodziła się w nienawiść.
Szczur ze szczurkiem, a brat z bratem,
Chcieli prawie rządzić światem.
Pan Bóg, strasznie się rozgniewał,
(rzadko taki humor miewał),
Od tej pory, szczurze plemię,
Wciąż przemierza Matkę Ziemię.
Dziś, każdy w śmietniku grzebie,
Ze złością patrzą na siebie.
Ciężko zapracować trzeba,
Żeby znaleźć kąsek chleba!

R

Opublikowano

Samo...życie.
Przeczytałam, zamyśliłam się chwilkę, uśmiechnęłam bo choć prawda oczywista, to przekaz lekki, łatwy i przyjemny.

Miłego dnia Ryszardzie, życzy Tobie uśmiechnięta jolka

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dziesięć lat już mija jak zamilkły  klawiatury twoich syntezatorów choć tylko na chwilę bowiem powrócą zaraz na płytach i na kasetach teraz też przecież grasz  lecz w innej nieznanej krainie o muzyce teraz piszę jak o poetach delikatnie i wrażliwie i zawsze tyle ile w sercu jeszcze masz aby podarować coś komuś w darze spośród własnych utworów to już cała dekada jak w pamięci znajome nuty gram mój zegar godziny wciąż wybija a czas przecież szybko leci niczym spadająca gwiazda mknie nie ma tutaj ciebie wielki Edgarze nowy tekst wkładam do myśli koperty opowiem tobie kiedyś wszystko w liście dziś Chorus odmierza ten czas twoje nowe życie muzyka  wyrzeźbiona  ale nie z marmuru czy innego kamienia bo to nie jest nieczuły zimny głaz* umilkła w pamiętnej godzinie na chwilę tylko rzeczywiście   teraz znów grasz odczarowujesz na nowo anioł partytury ci ukaże zabrzmią znów magiczne koncerty nuty nowe na chmurze zapisane w nieśmiertelnym mandarynkowym śnie      ------------------------------------------------------------ * Edgar Froese w młodości studiował na wydziale rzeżby  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dziękuje uśmiechem za kolejne czytanie  - uśmiech milszy niż łzy                to prawda -                                                               Pzdr.słonecznie. Witam - miło że czytasz - dziękuje -                                                                     Pzdr.uśmiechem. @huzarc - dziękuje - 
    • ostatnie kwiaty  szukają wzrokiem ciebie abyś je przyjęła  swoim spojrzeniem    drzewa  patrzą z podziwem  chcą ci przekazać  siły natury   w osnutym  jesienią mgłą poranku  trawa pieści twoje stopy  słońce szuka spotkania    ostatnie motyle spoglądają na krople rosy mieniące się w słońcu na twojej  białej bluzce   i ty swoją delikatną dłonią                odgarniająca kosmyk  wymykających się włosów sięgasz po kiść winogron   wczoraj jeszcze lato dziś dotyka cię jesień   to nie jest sen      9.2025 andrew   
    • Witaj - przyjemny wiersz -                                                 Pzdr.serdecznie.
    • @Rafael Marius - @Leszczym - dziękuje - 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...