gabrysia_cabaj

ikry!

poprawka: to drugi wiersz, po wierszu "Rzewień" - sprawdziłam.

gdybym umiała to namalować, wtedy namalowałabym świat i jego pępek, a z pępka wylatującego orła w koronie... Co za wiersz!!! Chyba po raz pierwszy zabrałam tu do ulubionych. Pozdrawiam, Janie.

mogą być i kolce, Mirosław - nawet pasują do tego obrazu, i jeszcze listki, i pączki na gałązkach promieni

Witaj, Jacku Sojan - rozumiesz, a ja...no właśnie: gdy pewne sprawy zrozumiałam, zaczęłam pisać, mówić, nawet myśleć w pierwszej osobie i teraz to mnie cieszy, że jestem ja, taka prosta ja, spokojna ja. Ja też podzielam Twoje zdanie, że to wszystko może kiedyś ulec zmianie:) Dziękuję pozdr.

wiersze gołębie fajnie lirycznie robią w zestawieniu z tymi kamieniami rozłupanymi na pół od niedawna odkrywam zapomnianą poezję Ireneusza Iredyńskiego, przy którym Grochowiak może się schować - tak barwna postać, że szok! Polecam! pozdr. G.

@henryk_bukowski :)

@Nata_Kruk dzięki za uwagi, ale chyba zostawię jak jest pozdr. G.

@Cecherz Tak jest w istocie rzeczy - siedzi w pierdlu za malwersacje z funduszy UE, za spełnianie marzeń pozdr. G.

@Wanda_Szczypiorska Kocham Cię, Wando, jak i ludzi, którzy kiedykolwiek byli dla mnie dobrzy...

Wyszedł mi wierszyk jak Zabłocki na mydle:)

Tłukę lustro na odłamki spojrzeń i wyrzucam w przestrzeń! Wirująca kawałkami z pewnością, że każdy z nich ma drugą stronę - oto jestem - mówiła basia itp itp pozdr. G.

@bazyl_prost i dziewczyny przy kościach!! :)

ważne, żeby mieć z kim pogadać:)

nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło [u]być[/u] jeszcze gorzej

no i? tyle, że wydźwięk pejoratywny

Basia to jedna ze mnie - chciałam być nią, ale niestety, bazyl pozdr. G.

z euforyczną obojętnością:)

Piszę, ponieważ nie mam z kim rozmawiać.* Przedtem nigdy nie byłam sama; mieszkało we mnie wiele różnych osób, raczej w symbiozie, jak w dużej izbie, która tętni życiem: od gotowania, sprzątania, od spraw niezwłocznych, przyjmująca gości, buchalterka, radosna dziewczynka, kierowniczka planu, trzpiotka. Mam dalej wymieniać? Kobieta w związku i kobieta wolna: jedna z nich pokorna, inna skrzypiąca na każdym kroku - deska w podłodze starej kuchni. Nie wiem, jak to się stało, że zaczęły opuszczać dom - wychodziły, wygłaszając swoje kwestie; wtedy już miały imiona, kolor oczu, wiek, wzrost. Pewnie chciałam je poznać na wyciągnięcie ręki. [Daisy umarła od tych spacerów przy Księżycu. Didi poleciała na zachód - teraz nic o niej nie wiadomo. Jasnowłosa Basia dostała w nawiasach za kosmiczne lawirowanie odłamkami luster. Najbardziej żal mi tej małej z balonikiem, w niebieskiej sukience - po cichu płakałam, kiedy śpiewając tańczyła w biegu]. Potem syndrom opuszczonego gniazda, tak? Łóżko i fotel. Nagła bezbronność odsłoniętej piersi, dłonie, z którymi nie wiadomo co robić, co robić. I do czego to doszło? Już nie można udawać, łudzić się - koniec zabawy; koniec balu, panno Lalu. Dramaturgia wieczorów i nocy, gdy powstają żenujące pomysły na wiersz, albo żeby rano wreszcie wziąć sobie wolne, tak od serca, które głucho obija się o ściany. *Laura Calvados .

czyż to nie jest wybraniec? tak czytam, bo tak Pozdr. G.

doskonała miniatura!

nie wiem, czy jestem miła, czy to ma jakieś znaczenie? - wiem, co mi się podoba, w czym fałszu nie czuję, co nie jest pisaniem pod, pożal się Boże, publiczkę. Pozdr. G.

@Emmka_Szlajfka już głośniej nie można?

...............................rozumiem, to takie tourette'owskie wiesz, M - mam w zasobach taki wierszyk: Umysł Wymyślono mur, więc odtąd człowiek stara się przejść, przeskoczyć, obejść. Zburzyć. Kręta ścieżka wzdłuż - jak upór. Ktoś zaznaczył fragment na zielono, jakby wystarczyło wyjąć cegłę w tym miejscu i zobaczyć rzeczywistość, gdy tymczasem liście z tej i tamtej strony. Latarenki które po zmierzchu nie dają złudzeń. Podoba Ci się?

40 osób na org................500-wejść, to jest żenujące jakby to powiedzieć...hm..nie mam na to wpływu