gabrysia_cabaj

@andrzej_barycz nie zgadzam się, że brak konstrukcji - jest, tylko bez przypisów trudno dostrzec:)) pozdrawiam g.

@oskari_valtteri to pokolenie, które zaczyna się nie liczyć w tej machinie zysków, więc odtąd będzie nakręcać swój zegar biologiczny, dokąd się da pozdrawiam;) g.

Poszedł do banku po niewielką pożyczkę. - Pan jesteś za stary, zakurzony pan. Ja jestem po trzydziestce - chciał mówić, bo czas mu stanął; ja jestem udziałowcem - tak! tak! - powiedział, a ta w okienku mrugnęła, że niby sześć na dziewięć. Ty jesteś prezent od matki; swój - ojciec do końca nakręcał. Ścienny zegar w kolejce - cyferblat srebrny, a lekko pchnąć wahadełko i działa .

@Kajetan_Kass zgięte i lekko pochylone - jest taki sposób siadania kobiet na krześle, zawsze mnie urzeka taka elegancja:) pozdrawiam g.

@andrzej_barycz z parteru na piętro - ładne określenie: "wehikuł szczęścia" pozdrawiam:) g.

smutkiem powiało, Kredensie ale w ostatnim wersie jakoś tak mi się skojarzyło, że czas do tyłu nie chodzi zamiast nie odmierza i wtedy widzę ten czas chodzący do tyłu, ten czas niewtajemniczonych pozdrawiam g.

@Marlett czasem umysł emocjonalny nie pozwala;) pozdrawiam g.

Kiedy tych dwoje przyjeżdża, tylko on tu wraca - zaraz gdzieś wychodzi wszystkimi drzwiami, przez okna, po schodach, szuka czegoś, jakby zgubił dzieciństwo. Dziewczyna z gracją siedzi na krześle, trzymając nogi pochylone w kolanach i splecione stopy. On żyje teraz gdzie indziej - tam uwił dla nich mieszkanko, pomiędzy jej smukłymi łydkami .

na czubku drzewa słychać wiosenne trele będą morele:)

więc to tutaj śpią na zielonych pastwiskach brzemienne sarny haiku wiosenne wieśniarki - ćwirlejki wróblają piórkując Re na mlecznej drodze przycupnęły mniszki w ogrodzie .

@oskari_valtteri :)

@Rachela_Konn przecież jest rymowany! :)

@Night_Rider dziękuję:* g.

dużo i sprawnie powiedziane/napisane, ale odnoszę wrażenie, że poszczególne frazy są tu tylko dlatego, że autor je spisywał na karteczkach, żeby zrobić wiersz, o! pozdrawiam g.

Stale tylko ja i mnie - zaraz pęknie! Zaraz pęknie ze złości i będzie podskakiwało każde ja i każde mnie. A mogłoby stać spokojnie, bo normalne jest. Mogłoby tak stanąć, o tak, teraz, nie później, i wszystko mi powiedzieć .

@Rachela_Konn no nie jestem zwolenniczką bełkotu, fakt, nie epatuję zaskakująco durnymi metaforami, ot, kilka porównań i już pozdr. g.

@Night_Rider krzesło to mój ulubiony rekwizyt - a ten wiersz bardzo pobudza moją wyobraźnię i mówi znacznie, znacznie więcej - świetny wiersz! zwróciłam uwagę na 0 komentarzy i to jest trochę smutne... pozdrawiam g.

@stanisław_prawecki a niech tam! w końcu fory należą się czytelnikowi, więc spoko;)

zamykam nim pewien cykl, Anno, i jeszcze nie wiem, co dalej pozdrawiam g.

zbiera się i zbiera, Panie Andrzeju, i wychodzi pinezka:) dziękuję i pozdrawiam g.

od kilku tygodni chodzi za mną wiersz i nie wiem jak ugryźć:)

Przenosiłam białą kartkę z pokoju do kuchni, z kuchni do pokoju. Najpierw lekko, jak człowiek, który postawił stopę na Księżycu, lub dziewczynka z papierowym wiatraczkiem na patyku. Kładłam na biurko, na stół, wychodziłam przed dom i do ogrodu, bo nigdy nic nie wiadomo. Dzień mijał - człowiek wracający z Księżyca na pewno poczuł, że przyciąganie ziemskie jest kilka razy większe. Czy to bolało? to musiało boleć, jak wieczór zachodzący na pustą kartkę, albo cienie z dzieciństwa .

@Jacek_Aleksander_Mateusz_SOJAN bywa różnie, raz poprzecznie, raz podłużnie:)

@stanisław_prawecki czasem trzeba dać czegoś dotknąć, żeby nauczyć szacunku do natury;)

@Night_Rider zauważyłam, że tam nic nie ma;)