beta_b

Różne prezenty Mikołaj przynosi czasem takie, o które się prosi, lecz najsilniejszy jest czar tej chwili, gdy wszyscy na miejsce przybyli i którą wnet spełnienie przesłodzi.

@al_meriusz Hahaha no to jestem przekorna ;-) ake bez świadomości. Ciekawy wniosek. Przyjmuję do sprawdzenia. :-) A w tańcu prowadzę, stąd i może w słowach tak sztywny krok wyznaczam. :-D

@al_meriusz Zaskoczyłam ;-) Z tym tytułem to ja na poważnie go wstawiłam. To nie była przekora. Nie chcę ludziom psuć nastroju, stąd dosłowne ostrzeżenie. To nie prowokacja. Raczej nieudolna forma szacunku dla religijności innych, przywiązania do tradycji.

@al_meriusz Dziękuję™. Czasami tak puszczam emocje, nie znaczy że ze mną źle, tylko w danej chwili fala wezbrał‚a. Bo emocje to tylko emocje, ulotne jak chwila. Szkicuję™, ćwiczą…c słowa. Dzielę się™ z Tobą opłatkiem przy stole. Nie znam cię a Ty tak dużo mi dałeś›. Dobrych świąt. Nie zmienię "Bóg małym się rodzi" z obawy o błędną interpretację. Może ktoś tu dostrzec że się wyżej stawiam a to nie prawda. Na tytuł nie mam pomysłu. A śmieci wyrzucilam. I już się pojednałam z ludźmi i światem, ciesząc się na te narodziny.

kolejne niechciane jak wszy na sumieniu swędzą wspomnienia skrzy iskra z choinki i siano zapala rozmowa przy stole opłatek się kruszy a w wannie karp dusi sznur ciągnie mikołaj pod obrus zamiata rodzinne kłopoty kościelna kolęda śmieci wyrzuciłam na tak ważne święta gładzę róg serwetki bóg mały się rodzi wytrzepię dywany zanim się pojednam

Kario, gratuluję! I dziękuję za głos na Ewę :-).

@Baba_Izba Babo, zmieniłam. Jeszcze mi brakuje słownej wrażliwości. Niby czytam, oko przymykam, otwieram, a zlewa się maziane. Dlatego też dziękuję za wszystkie uwagi. bb

Drobne wyrównania: nie bój się kochać - 5 nie bój się śmiać - 4 nie bój się użyć - 5 słów kurwa mać - 4 nie bój się siebie - 5 przecież się znasz - 4 nie bój się innym - 5 spoglądać w twarz -4 (wprost patrzeć w twarz) nie bój się z życiem - 5 w otwarte grać - 4 ono tak wiele - 5 może ci dać - 4 zrozum człowieku - 5 nie wolno ciągle - 5 czegoś się bać - 4

@gabrysia_cabaj Śliczne. I wykorzystane. Baaardzo dziękuję.

@gabrysia_cabaj Ja nie widzę tego i różnic. Nie tłumaczę się, nie kokietuję. Jestem jak daltonista.

Nie umiem. Potrzebuję redakcji. Za małą mam wiedzę.

albo dotknąć środka. to dopiero wulkan nowych, niezmierzonych

Zostaje mi w pamięci Ptaszek-Trupiaszek, i choć nie wiem, czy w tym konkursie jest zaplanowana kategoria: postać drugoplanowa, to jemu należą się ode mnie ukłony. I Karii Łagodnej, co o nim i o jego pani tak ładnie opowiedziała.

...cię córeczko przez wierzchołek złości z bezsilności biłaś ścianę a i mnie myślami, zaciskałaś oczy chcąc niemożliwego, upierając się że ego ma prawo do tego zrobiłyśmy jeszcze postój na wybuch popiłaś go łzami i wargę gryzłaś jak baton, patrząc spod grzywki w dolinę goryczy gdy z nieba spadł kamień buty mam mocne ale nogi słabe od śliskiej krawędzi matczynej kontroli widziałam walkę i to że odpuszczasz przez skórę czułam że emocja boli szukałam znaków na trasie i w niebie by ścieżki nie zgubić prostej przed siebie łąka pachniała gdy we mnie wtulona paplałaś z radością i wzięłaś pod rękę śpiewając piosenkę uspokojona oj ty moja kochana w okresie dojrzewania wisienko

i cała naga w tych wątpliwościach od pasa górę rachunek netto w dolinie słońce

@al_meriusz TAK JEST Kapitanie! Poprawione. :D

@pchła_szachrajka spoko, pierwsze emocje opadły i tego tekstu już nawet czytać nie chcę... a do innych wracam. Słaby. Przekombinowałam. :D

Hm, no to żeśmy se dziś posmęcili, bo ja też w rymie płynę. Jak wyjce w lesie. Niesie. Ale dzień rano wstaje, a kac mija. I tego planuje się trzymać. :)

@al_meriusz tak lepiej, ostatni wers jeszcze doszlifuję. I teraz nie wiem, czy po takich zmianach mam prawo publikować wiersz jako swój czy zrobić copy write ;)

@al_meriusz tak: to wyczucie, empatia, umiejętności. słów mi brakuje. tak ma brzmieć ta rymowanka. dziękuję al_meriuszu za nią, i za rękę. jedynie czwarty wers jest dla mnie nie do końca zrozumiały. ale może to poziom rozwoju ma wpływ na to, nie komunikatu. prześpię się z nim i zastanowię. b

Na drugą stronę w jasność przechodzę podaj mi rękę człowieku porzuć obawę usłyszysz wdzięczność życzliwość wieku. Wsparcia mi trzeba i twojej dłoni żeby się w pionie utrzymać. Kładka tu giętka a w dole przepaść targa wiatr chwila. Po drugiej stronie siebie obronię słowem i sercem zaśpiewam i tylko teraz podaj mi rękę dumy już nie ma. Żadna to hańba o pomoc prosić gdy przyjdzie trudna godzina braniem dawaniem karmi się życie chcącym odważnym sprzyja.

@sun domowe pielesze są już bardziej liryczne ;), niż ta przaśna forma poniżej, uproszczona. Czas daje przestrzeń (w relacjach). Nawet "wygodny" przekracza mi granicę, więc kasuję. Ciepło cię pozdrawiam, dziś mi ciepła trzeba, dobrze że się odezwałaś.

@bazyl_prost nie wiem o czym piszesz, i nie mam na to wpływu. nauczyłam się, że gdy się we mnie budzą emocje od cudzej energii, to sprawdzam co to, jak potrzeba, i skąd się haczę. tyle teorii. ty mi w niczym nie ufasz - a może sobie?

na przedwiośniu króluje ozimina przesilenie mija i tama na szerokie wody łódeczkę wynosi ciepło kroplami serce łagodzi chwila po chwili spokój dzień wydłuża w kryształowej toni błękitu zielony jest kolor nadziei i żółty wiosenny poranek ćwili chwila po chwili Tak mi poszło z palca ale to impresja, bo z przyjemnością czytam Twoje zdania.

...jak kanapę w poczekalni żebyś się rozgościł i zadecydował. Zamknij oczy i poczuj zapach ścian firanek dotyk jaki widok zobacz... Bo czas to przestrzeń miejsce zagroda. I prosta choć surowa to metoda jak świadomie więzi budować.