Mirosław_Niewierszyn

Dobre. Węszenie drogi, bardzo zwierzęce, psie, w moim odczuciu doskonale wpisuje się w klimat.

Zastawiam się. Dosyć prosta ta miniaturka. Dosyć oczywista. A gdyby tak zrezygnować z 'twój' i 'już'? Nie posłużyło by to jej? Jak myślisz? A gdyby 'wydaje ci się' zmienić na myślisz? I gdyby jeszcze zupełnie usunąć 'że'? Nie to żebym się czepiał. Co to, to nie. Tylko tak się zastanawiam. Wesołych Świąt.

Ok.

Już chyba wszystko rozumiem, mefisto. Wygląda na to, że uważasz, użycie formy, jakiej ktoś używa, za plagiat jego twórczości. To tak jakbyś kogoś oskarżał, że pisząc regularnym jedenasozgłoskowcem rymowanym abab, że plagiatuje Leśmiana albo np. Jacka Suchowicza. Przykro mi bardzo, ale jest w Tobie dużo jakiejś złości i zacietrzewienia, czym zamiast coś dobrego, robisz tylko zamęt. Poczytałem trochę twórczości wskazanego przez Ciebie Autora, przeczytałem też komentarze pod wierszem o papieżu, swoim postępowaniem wyrządziłeś tylko człowiekowi przykrość. Mi też jest teraz strasznie przykro, bo przyczynił się do tego mój stary wiersz, jeśli tak można ten tekst nazwać. Na przyszłość proponuję więcej rozwagi i spokoju. Emocje są bardzo złym doradcą. I, może to Ci się kiedyś jeszcze przyda, jeśli ktoś poprosi Cię o adres strony, lub jeśli będziesz chciał taki odnośnik do swojego komentarza wstawić, to zrób to np tak: 1. Najedź kursorem na pole adresu przeglądarki, 2. Kliknij w dowolnym miejscu tekstu, żeby pojawiła się migająca, pionowa kreseczka. 3. Naciśnij jednocześnie kombinację klawiszy ctrl + A. 4. Naciśnij jednocześnie kombinację klawiszy ctrl + C. 5. Przejdź do np. tego forum i otwórz okienko komentarza, w którym teraz do Ciebie piszę, to umiesz zrobić. 6. Pisz co chcesz, a w miejscu, gdzie chcesz wstawić odnośnik do strony/jej adres, naciśnij kombinację klawiszy ctrl + V. I masz odnośnik do wiersza o papieżu. http://ogrodciszy.pl/viewtopic.php?t=15560&view=next&sid=f23986073d89711cb92b12f398185914 To jest naprawdę bardzo proste. Podstawowa obsługa przeglądarki i podstawy poruszania się w Sieci. Taki mechanizm działa też w edytorach tekstu. Może Ci się przyda. A teraz pozwolisz, że porozmawiam sobie z Autorem tego wiersza z hiperłącza.

To cieszy, Mario, że coś znajdujesz. Co wazonu, to takie moje eksperymenty z formą. Ten wiersz, jak tu już wyżej piałem, kiedyś miał zupełnie prosty zapis, a nawet, początkowo, nawet nie był wierszem. Mówiąc szczerze, wazonem się stał po wycentrowaniu, wystarczyło go tylko trochę "uplastycznić". I tu się, prawdopodobnie, pojawiły te zbędne słowa, o których piszesz.

Co prawda, to nie jest adres strony tylko jakieś namiary, ale myślę, że znajdę. Jak tylko będę miał wolną chwilę, to poczytam. Dzięki.

Dobra, Panowie Nocne Marki, jestem człowiekiem jeszcze pracującym i bardzo wcześnie wstaję żeby zarobić na miskę ryżu (ale to wtórne). Ide spać. Pa Cacusie.

Rozumiem, czyli nie życzysz sobie, żebym się pod Twoimi tekstami wpisywał. Masz mnie z głowy. Nie ma sprawy.

Jaki oręż? Nie czytasz innych komentarzy? Ja czytam.

Uważaj Heniu, bo w tej chwili próbujesz obrazić chyba co najmniej dwie osoby. Jak się okazuje są ponoć dwa takie wiersze i dwóch autorów, którzy się do nich przyznają, no a niektórzy twierdzą, że nawet więcej (tzw. wtórność). Ha ha ha.

Pozwolisz zobaczyć mi ten tekst, bo to bardzo ciekawe co piszesz. Ja żadnego bloga nie prowadzę. Więc, to rzeczywiście nie ja. Jednak to co tu napisałem, jest stworzone przeze mnie. Zdarzają się różne zbiegi okoliczności i przypadkowe podobieństwa treści. Ponieważ bawię się w pisanie już ponad ćwierć wieku, to miałem się nie raz o tym możliwość przekonać. Jednak żeby mówić o plagiacie, to, wydaje mi się, konieczna jest znajomość plagiatowanego tekstu. Osobiście nigdy, takiego wiersza, z wyjątkiem własnego, który ewoluował w czasie, nie czytałem, więc z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że mój wiersz plagiatem nie jest. Jednak jestem bardzo ciekawy, tego tekstu, który podobno jest tak podobny do mojego. Zdarzyło mi się już kiedyś znaleźć mój tekst na innym portalu, ale osoba, która go tam umieściła zamieściła informację, że to jest mój tekst. Jak wcześniej wspomniałem, ten tekst był wysyłany do redakcji czasopisma dosyć dawno temu i... teraz to sobie przypominam, była to odpowiedź na nieprzyjęcie moich wierszy do druku, dopiero później zrobiłem z niego wiersz. Ponieważ trudno mi uwierzyć, że ktoś z mojego maila zrobił wiersz (a jeśli nawet, to co z tego wyszło), to jestem ciekaw zbieżności dwóch tekstów, a poza tym... chętnie poznam człowieka, który pisze aż tak podobnie do mnie, jeśli, to jest jego tekst. I proszę Cię, nie feruj zbyt wcześnie wyroków, bo odnoszę wrażenie, że już mnie osądziłeś i najchętniej byś mnie zlinczował. Niestety nie masz racji. Ja jestem tego pewien.

O! To jest ciekawe. Rzecz jest już dość leciwa. Ma jakieś pięć do dziesięciu lat. Dokładnie nie pamiętam daty powstania, ale może jeszcze da się to ustalić. Kiedyś nawet wysłałem to, w nieco innej formie (jeszcze ni było wazonem), do redakcji pewnego pisma, ale Pan Redaktor odpisał mi, że poezji nie publikują. Cóż źle zbadałem przedpole... albo kilku forumowiczów tutaj ma rację. Mógłbyś wrzucić adres tego bloga, żebym mógł sobie skonfrontować, bo ciekawość mnie zżera.

W sumie, to masz rację, chociaż trochę szkoda, że uważasz to za bla, bla bla. Zapraszam do następnego.

Czyli jakoś tam dotknęło? Ok.

Henryku, może tego nie napisałem wcześniej - zrozumiałem i przyjąłem do wiadomości Twój komentarz. W knajpach bywam bardzo rzadko, a co do Twojej propozycji, to myślę, że nie tacy jak ja czy Ty mają problemy ze sprzedażą swojej radosnej twórczości. Jeśli jednak sprzedajesz i nawet udaje Ci się zarobić na tym na bułki, to serdecznie gratuluję. A tak na marginesie, pomysł z recytacją w knajpie to mi przywiódł na myśl, wiesz jaka jest największa wada demokracji? Że większość bardzo często nie ma racji. Znawco - napisałeś. Nie mam ani podstaw, ani warunków, żeby się za takiego uważać, ale dzięki.

Jeszcze jedno. Przychodzi taki czas, że zmiana skarpet bywa bardzo wzruszająca. Wierz mi.

Zawsze szanuję swoich odbiorców. To wszystko, Heniu, co mogę odpowiedzieć na Twój komentarz. Zapraszam do następnego... flakonika.

Spotkałeś się z tym na pewno. To takie, bodajże taoistyczne podejście do natury świata. http://pl.wikipedia.org/wiki/Yin_i_yang Dobro i zło, jako wartości przeciwstawne muszą być w równowadze. Trochę trudno dziś mi się z tym zgodzić.

Nie przejmuj się, czytałem już wiersze, w których tytuł był dłuższy od zawartości. Co do wiersza, to dobry, tylko z trzema ostatnimi wersami jeszcze coś bym zrobił. Tak jakoś tracą impet. Tzn. w czytaniu jakoś mi się rozlazły. Sam dokładnie nie wiem czemu.

Czytając wiersz trudno nie zauważyć odniesień do Pisma Świętego, jednak osobiście nie podjął bym się takiej analizy jakiej dokonało pierwszych dwoje komentujących. Mówiąc szczerze poczułem się nieco przygnieciony ciężarem wiersza. Dopiero czytając komentarze dotarła do mnie jego treść, chociaż ciągle nie jestem pewny, czy dobrze odbieram, to co Autor chciał powiedzieć. Poza tym, wiersz jest technicznie bardzo dobrze napisany, równiutko i z doskonałym doborem rymów. Myślę, że takie pisanie można nazwać już Sztuką.

'Jak zawsze', to chyba za dużo powiedziane, ale dzięki, WiJa, Pozdrawiam

Dzięki za wierszyk. Nie Twój, ale zawsze. To Stachura czy Stachurski? Bo pierwszego tylko pobieżnie, a drugiego raczej niespecjalnie. Mówiąc szczerze, to czasami odnoszę wrażenie, że cały czas piszę wprawki, ćwicząc do czegoś większego czego jeszcze nie napisałem i być może nigdy nie napiszę... albo napiszę. Zapraszam do następnego.

Cmentarne. Dzięki.

[center]bukiet cmentarnych kwiatów w czarnym wazonie nie jestem celem lecz szukającym celu podróżnym nie drogą na mapie życia stawiam chorągiewki wciąż potykam się o znaki które mają mnie przekonać że nie ma innych światów lecz nadal są pytania bez odpowiedzi i odpowiedzi bez pytań choć wielu się sili pozostają przeczucia pośród których błądzę pełny w swojej niedoskonałości [/center]

Tak. Na wszelki wypadek, PP w pierwszej części zgubił swój cień.