Mirosław_Niewierszyn

Może, ale są rzeczy, o których warto, a nawet trzeba mówić, mówić i nie przestawać, bo, wbrew pozorom, nie ma rzeczy oczywistych. No i wyobraź sobie jazdę bez znaków drogowych.

Jednak pierwsze wrażenie pozostało, trochę. Poza tym, moim zdaniem, zbędna litera na początku i w tytule, jeżeli i użycie znaków interpunkcyjnych. Poza tymi uwagami oceniam wiersz na tyle wysoko, że dam mu plusa.

Nie wiem co jest wierszem, ale czasami mam pewne odczucia, że tekst nim jest lub nie. Taki czysty subiektywizm. Żeby z zapisu tej myśli, bo moim zdaniem jest to, nie poddany obróbce, zapis myśli, możliwe, że istotny dla osób, których dotyczy, ale mający małe znaczenie dla szerszego grona czytelników, zrobić wiersz, to zmieniłbym tytuł i, pomimo że to miniatura, jeszcze go trochę przyciął. Np. tak: złoty krążek nie noszę obrączki bo w sercu rdza Może jeszcze zmieniłbym 'nie noszę obrączki' na 'zdjęłam obrączkę'. Ale to tyko takie moje widzimisie, więc spokojnie, bywa, że nie mam racji.

Zupełnie porządna bajka, tylko w warstwie formalnej do dopracowania. Zauważyłem np. niekonsekwencję w stosowaniu wielkich liter, kilka dość niefortunnych wyrażeń (jedno wskazał henryk), a w drugiej strofce tak archaiczny język, że trudno mi powiedzieć czy bezbłędna.

Niezła zagadka, chociaż język archaiczny. Przez cały czas czytania próbowałem odgadnąć o co chodzi i chyba nie odgadłem, bo myślałem, że chodzi o wiarę, a odnośnik sugeruje wolność.

Niezły tekst.

Takie małe trochę. Zmęczony dziś już jestem i to chyba dlatego. Może uda mi się zajrzeć tutaj w lepszej kondycji i wtedy napiszę coś więcej. Może ujrzę wiersz w innym świetle.

Przepraszam, ale to jest wiersz i to dobry.

Filozofiją fschodu zajechało. Kiedyś byłem zachwycony, teraz już mniej. Wątpię żeby dobro i zło musiało być w równowadze. Dobro jest dobrem, a zło złem. Jakakolwiek próba wyważania tego układu jest już z gruntu zła.

Świetny tytuł. Bo kto z młodych teraz wie, kto to jest stryjenka? Wiersz do dopracowania, ale ma swój urok.

Proza, ale bardzo poetycka. Przeczytałem z przyjemnością.

Trochę przegadane.

Nie widzę wiersza.

O! Piotruś Pan!

Nareszcie jakiś ciekawy wiersz.

Kolejny wiersz, którego nie rozumiem. Nie rozumiem po co pisać wiersze, których z dużym prawdopodobieństwem nikt nie zrozumie.

Jest to możliwe.

Wiersz jest miejscami fajny, a miejscami niefajny. Zamysł ciekawy, ale razi kilka rzeczy, np. prowadzące rymy.

Odnoszę wrażenie, że świetny pomysł nie doczekał się należnej mu realizacji.

Nie moje (takie /dla mnie/ małe) zmartwienie, a w każdym razie niektórzy zarzucają mi (niekoniecznie bezpodstawnie) gorsze rzeczy, jakie to wyprawiam z językiem polskim (bo bez mała bezczeszczenie go /tak zawiłością rozumowania, jak i mądrzenia się/). Pozdrawiam OK, przyjąłem.

To się cieszę.

Już rozumiem Marlett. Trzykrotnie powtarzające się żeby. Tak? Oczywiście można próbować coś z tym zrobić, tylko po co?

Marlett, a jeśli niewiersz, to co? Proszę zajrzeć do mojego pierwszego. To może być zabawne.

Mówiąc szczerze, trochę ni za bardzo rozumiem ten tor i cel, ale dziękuję za czytanie, pozostawienie śladu i, jak się domyślam, życzliwe przyjęcie.

Witaj, dzięki za wizytę, zapraszam do następnego.