lena2_

Aniu !brakuje mi twoich wierszy, ten jest cudny...to i moje refleksje:):)

to prawda, lubimy pisać czarne scenariusze, ale po co? chyba żeby się zawczasu oswoić z bólem...który czasem jest tylko w naszej wyobraźni, więc lepiej cierpliwie poczekać co los przyniesie:)bardzo mi się podoba:) pozdrawiam

czyli szczęśliwie zakochani wierszy nie muszą pisać...no.. coś w tym jest...:) pozdrawiam

ostatnia strofa najbardziej wymowna bo uniwersalna:) pozdrawiam

twój wiersz jak lekarstwo na te smutne listopadowe wieczory :) pozdrawiam

coś się skończyło bezpowrotnie, i pora zaakceptowć zmiany...bardzo mi przypadł do serca twój wiersz, tyle w nim moich mysli:)pozdrawiam serdecznie

Bo pomimo wszystko lubimy złudzenia:) ładnie:)

no właśnie, warto się przytulać, rozśmieszył mnie komentarz Janusza:):):)

Twój wiersz jak zwykle przekorny, bardzo dobrze się czyta:) pozdrawiam

Piękną przystań zbudowałaś dla słów, tak tu pięknie,magicznie...ech,jak Ty to robisz?... jakbyś obraz miała przed sobą. Ukłony:)

Bardzo nastrojowo i ciepło:) troszkę mi bardziej pasuje "słońce już się chyli"...pozdrawiam!

to co minęło nie wróci, ale teraz, można jeszcze zdążyć...madry wiersz :) pozdrawiam serdecznie

fajny erotyk...mnie sie spodobała ta fraza : "w zeznaniach dłoni nie zachodzi żaden stosowny umiar"...tak trzymaj! pozdrawiam

świetny klimatyczny wiersz, jakiś spokój i pogodzenie z tym co nieuniknione:) pozdrawiam serdecznie:)

odnajduję tu żal za dzieciństwem, jakoś za szybko utraconym...ładny melancholijny wiersz:) pozdrawiam serdecznie

bardzo :):) moje klimaty. pozdrawiam:)

świetnie oddałaś dzisiejszy pęd do kariery, co poniektórych mamusiek, bardzo spodobała mi się fraza..." otwierają się podwoje, później podwajają się potwory" pozdrawiam serdecznie

świetny wiersz Nato, bardzo mi się podoba, zwłaszcza metafory:)miłego

w kościele różne myśli przepływają przez głowę, stąd trochę chaotyczny przegląd wspomnień, bardzo dobrze oddałaś ten stan:):) pozdrawiam

lubię niezmiennie, melodyjność Twoich wierszy:)miłego

bardzo ciepły i pogodny wiersz, taki kobiecy:) pozdrawiam Grażynko

bardzo ładny wiersz, na czasie..pozdrawiam serdecznie:)

te ptaki kojarzą mi się z ludzkim krakaniem, którzy zawsze wszystko wiedzą lepiej...oj znam te stany, gdy własna myśl zachacza o cudzą:)

rewelacja...skąd Ty bierzesz takie metafory??? z ukłonem

każdy marzy o takiej ciszy, która koi lęki:) świetnie Aniu:)