Kraft_

kqżdy czyta po swojemu ... hmmm. babo ... a liście lepsze niż igły ;)

w twoje zielenie i kwiaty tak pachną że trudno oddychać a w płatki róży nie wspomnę polne nie chcę kolorów biel wystarcza a Ty udajesz ubrana w ecru schowana przede mną mówisz powtarzasz nikomu nie dam a ja krwawię w ciebie rany boskie w czystość płonąc zapalone słońca nierozważny pachnę aniołami będziemy jak one tylko spróbuj biała dla mnie

trochę...lepiej ... o naiwności ;) :))) pozr. K

Noa...ja zawsze jastem na przekór ;) :**-*-

dalej ... nie ma nic... nic szczególnego ...wystarczy ;) pozdr. K

myślałem że mam patent że produkuję sercem na trwałe wiążąc nadzieję myliłem się dwuskładnikowy klejoodporna tylko skowronki śpiewają tak samo zapytaj pogłosem ptaków ile razy mówiłaś jak ja rozklejona

dwuznaczność czyni wybory :))) pozdr. K

po prostu ... jest lepiej ...cieplutko :))) pozdr. K

mefisto...uniżenie dziękuję ;) pozdr. K.

Aneczko ... jesteś wielka :))) pozdr. K. :***

tylko i aż ... to wiecej niż nic :))) pozdr. K

nie martw sie mariusz, tez lubie pogadać :))) dzieki ;) pozdr. K.

tymniemniej fajnie dziekuję za zapluszczenie :))) pozdr. K :)

kilka dialogów spalonych na starcie nie może być wyznacznikiem nie jestem też nijaki uwierz wreszcie w drzewo ty i ja to nie wstęp do powieści systematyka roślin powija owoc ciepłe dłonie też kwitną w odpowiednich warunkach miłość ma zapach świeżego chleba kiedy zaskrzypi młyn będę twoim zbożem choć kromką

szeroko zamknięte w perspektywie nowego stylu leżą w szkatułce z cedrowego drzewa chciałem ci ofiarować w dzień księżyca pamiętasz nie widzę gdy zachodzi słońce powiedz mi czy nadal otwierają się jak serce podobno mam zielone może to jest jakaś szansa kiedyś patrzyłaś w nie najpiękniej jak tylko potrafisz teraz weź je w dłonie i spójrz nimi jeszcze raz tak by puste przestały być codziennością w porywie miłości są twoje

pewnego razu i to wcale nie tak dawno temu za siedmioma szczytami zostawiłaś siebie we mnie a wszystko to w ramach wymiany wilgoci kiedy pragnąłem po raz kolejny pozostać w tobie

z niebem Rihtiku ... to wbrew pozorom ... często bywa inaczej ;) pozdr, K

piękny, bolący wiersz Aniu, plus oczywiście :))) pozdrawiam serdecznie ... Kraft :)

o ciebie z chęcią bym się rozbił ale Bóg powiedział że nie po drodze mi do nieba tylko i aż patrzę

ubrana jedynie w zmysłowość bez permanentnego makijażu jak wytrawna krawcowa szyjesz słowa w stanie twórczej mocy szczęśliwy ten któremu chleba swojego powszedniego dajesz dzisiaj światłem latarni wskazując nie tylko krajobrazy rozszczepiasz blask pomiędzy wierszami gdyby to tak do mnie też bym się już nie bał nic a nic zaprzeszłych płaczących wierzb teraźniejszych niepokoi i przyszłych nocy jesteś moim niebem na razie próbuję się wznieść nim rozwinę skrzydła szyj dalej poetko na gałęziach już liście

zapach twojego pragnienia tak bardzo chciałbym i nie nabawić się przy tym kataru w trzecim pokoju leży dotyk chodźmy tam póki ujęcie trwa i miłość bez słów wycieka z nas wycieczką w nieznane ciągle mi mało ciebie

słowa zostają w ciele wcale się nie dziwię wystarczy że wspomnę twoje usta a już wypiek pierników maluje motyle na mojej twarzy nie potrafię ci powiedzieć niczego o ostatnim spojrzeniu pamiętam tylko że było w nim niebo nawet jeśli tego nie wiesz jesteś współistnieniem poezją znad łąk gdzie dom na zaciszu ubrany w jedynie babie lato zaprasza w historie o obłędzie pożądania rozpisane między skrzydłami a podłogą właśnie tam dokonamy siebie

w płuca pełne dymu łapczywie zasysam pomiędzy łykami kawy szukając tlenu za oknem opowieści o gołębiach duchy nocy uciekły do szafy przebudzeniem świadomości turbulencje dnia wyrwane ze snu o gwiazdach są jak pająk na wrzosowisku przychodzisz jedynie nocą za dnia przemawiając szkłem wtedy obrastam w kamienie i słyszę jak smutek mówi do ciszy nie zostawiaj mnie

:))) dziekuję i pozdr. ;)

ładnie ;)