Wściekły Azot

Zaplatanka Pana Janka.

Słowo Ci płynie dość obficie i swobodnie, ale spróbuj odwrócić się od tych -uje -uje, bo to jest broń bardzo masowego rażenia, która czytelników morduje. A Ty przecież chcesz, żeby Cię czytali :-0

późno już a my dopiero teraz przechodzimy głupi wiek buntu Tylko tyle. Resztę gumujemy.

Umęczony banał zwieńczony tombakową myślą.

Brakuje siwka. Mógłby stać pod wierzbą i jeść te chamomilia.

Kto w wierszu używa wyrazu "usatysfakcjonowanym", ten wydaje na niego wyrok ukamieniowania.

czas mając za krótkie ręce nie może się objąć dlatego przyszywa do swoich cudze ramiona tłumacząc je zegarom jako pokolenia nakręcone letnimi sielankami i przyszłorocznym śniegiem Ja sobie zminiaturyzowałem i czacha mi dymi, ale żuję to i - o dziwo - czuję smak.

Zwykła obserwacja zjawiska. Takich "domów demona" są już setki tysięcy w całej Polsce. To te, których mieszkańcy głosowali na Palikota...

Temacik widzę świeżo malowany... Też nie skreśliłem, bo pójdę dopiero wtedy, kiedy wszystko będzie jednomandatowe i za nieskreślanie będą dawać mandaty. Dobra, oszczędna robota.

Gdyby to zmyślnie odrymować, wstałoby z martwych.

Gdzie jest siwek?

Sos tak gęsty, że wzrok utyka.

Idzie zima. Czekają nas wiersze o tym, że komuś cieć nie odśnieżył chodnika i noga złamana. Proza poezji.

Motyw teczki z drugim śniadaniem wywołał we mnie przemożną chęć doznania po raz tysięczny sceny "Ja to, proszę pana, mam bardzo dobre połączenie..."

Czarójonce.

To wszystko już było tak bardzo, że ani chuj nie pomoże.

To credo na początku jest wątpliwej mocy. Podróżować a wędrować - jest różnica.

Póki nie spali nas tu jad plunięty przez dewotów - szapoba za pomysł.

Moc gorących wrażeń podczas oazowej wycieczki w Tatry z klerykiem Marcinem.

Zgadzam się, że ten wykwit z gwiazdek i kropek to nie tytuł.

"...istotny brak włosów i głowy". Cacko.

Mnie nie po drodze z "krwiami i szarfami", ale trzeba powiedzieć, że to jest poezja. Z mieliznami, z głębiami, z emocjami.

Bardzo mi się podoba. Oczywiście - po odcięciu tępym toporem Odyna tego straszliwego tytulska.

łódź odpłynęła latarnia zgasła w chaszczach za figurą zaczęło kasłać

szukałaś przygód złakniona wilczej jagody przeżarta własną samotnością wpisałaś się w statystyczne związki sytuacji bez wyjścia Odciąłem sobie taki kęs i tylko on jest dla mnie zjadliwy.