Stary_Kredens

Dzięki bezet , tak mam w komórkę wpisanego mojego serdecznego przyjaciela. Uwagi dobre i dzięki za czytanie . Dla mnie najważniejsze było oddanie klimatu tego wspomnienia , bardzo już odleglych czasów, zapach których pamiętam jako żywo Pozdrawiam Kredens

A i owszem ja też lubię i też pozdrawiam

Matka wolała las nawet gdy pękał nasycony żarem nam lśniła rzeka płynęła wytchnieniem nieubłagane postanowienie zamykało z trzaskiem suchych gałązek południowej nudy, skwar liście lizał zwijały niechętne pod gorącym jęzorem delikatność materii z esencją lata łowiłyśmy dźwięki rzeki jej wesołe nawoływania skinęła na znak łaski nareszcie w dół po piachu z lekkością ptaków

W smutku świętuję poezję od nowa wychynęła z zimy mała, maleńka niepotrzebnym sentymentem czas okrutny opadaniem powiek zaznacza minione, już tak jakby mniej zostało w rozległe pola drogowskazów nie powraca nie prostuje nie odwraca mknie dotrzymywałaś kroku? tak, ale zadyszana z tobą daleko już daleko za nim jestem w przenikaniu światła w mrok

Wszystko jest proste gdy kocha się naprawdę , a okrasą niech będzie życie Pozdrawiam Kredens

Drogi Mariuszu , czasem nie chodzi o oryginalność jako przeciwstawienie banalności , czasem chodzi o uczucie proste i gorące, jak wtedy kiedy sie mówi kocham , kiedy się kocha naprawdę , któż się wysila na słowa ?,tak samo jest z cierpieniem Pozdrawiam Kredens

Na szczęście Tal Maciej , to nie wszyscy czytelnicy . Drugi wiersz otrzymał swego czasu wiele pochwał,( bo to moje bardzo stare wiersze ) za oryginalność pomysłu. No , ale ludzie mają różne gusta i zapatrywania i ja Twoje również szanuję i pozdrawiam, a w komentarzach mógłbyś trochę popracować nad literówkami , bo to też oznaka szacunku, tak podług mnie Kredens

Mało wrażliwości w Tobie , dużo wyniosłości( głupiej) Pozdrawiam Kredens

A wiesz, tak po prawdzie, to trochę i o mnie. Dobre Pozdrawiam Kredens

Myślisz , że by chciała? Ja myślę , że nie. Pozdrawiam Kredens

No przecież w labiryncie można się zagubić , chyba , że ma się nić Ariadny ,ale Ty jej nie wskazujesz więc , nie wiem , czy to jest najszczęśliwsze określenie Pozdrawiam Kredens

Dla mnie wiersz dziwny i niezrozumiały mimo trzykrotnego czytania , a może to tylko dlatego , że tak mnie dzisiaj głowa boli? Pozdrawiam Kredens

Dzięki za czytanie i pracę nad moimi wierszami , jednak wole swoją wersję , zdecydowanie Pozdrawiam Kredens

Zebrało się panu na żart i to wszystko pozdrawiam Kredens

I Ukąsiła mnie żararaka zgryzoty jad szybko się rozprzestrzenia jeśli nie znajdę antidotum zginę od tego cierpienia jak wielu ludzi jad ten poznało co drąży głębiej i głębiej? zatruwa duszę i ciało dzisiaj jest on we mnie jakże trudne są ranki jakże lękliwe wieczory noce które nie dają wytchnienia Boże , ja wiem, znam istotę Twojego spojrzenia, jestem małym okruchem w wielkim oceanie cierpienia II Czy zauważyliście jak w chwilach cierpienia kłębią się słowa z tragicznym -R? dramat, zgryzota, ciężka choroba zatrata, trwoga i śmierć i brak i rozpacz R jak żararaka i tarantula skorpion gotowy uderzyć nie ma tu miejsca na ciepłe szczęście na czułą miłość i cichy dom A wiara? - próżna A dobro?- kruche A róża?- róża, niestety, ma cierń

Czy radość z ozdobnikami w formie epitetów jest większa niż bez nich? Radość to ty i to wszystko , a jednak coś nie coś zmieniłam , a niech tam Pozdrawiam wszystkich ciepło

No tak , bo w końcu tylko siebie mamy , mądry ten Twój wiersz Pozdrawiam Kredens

Ale właściwie , kto tu ma się wstydzić ? - wszyscy i nikt , ale na pewno nie my? Pozdrawiam Kredens

Wybuch jest- radość,taką jaką się pamięta z pierwszej miłości, czy to za mało? Pozdrawiam Kredens

Tylko o zakładkę chodziło, przykro jeśli , to nie to , ale dla mnie, to Pozdrawiam Kredens

Tak , z pewnością to podróż sentymentalna w pierwszą miłość , tak to czuję i takie właśnie niebo pamiętam -atramentowe Pozdrawiam Kredens

Niebo atramentowe nad drzewami zakreślone magią stalówki zakładka między stronami pamięci wypada, otwiera kroki za mną odwracam się - ty- radość zwielokrotniona na próżno dziś szukać spojrzenia atramentowe fiołkowe za kołnierz mi sypiesz mrowieniem pierwszego niedosytu futerał skrzypiec odbija echo słów do jutra...

Raz rytm kroków , raz grobowiec , trochę to niespójne, ale pomysł dom - miasto , a zwłaszcza portret na szczycie chodnika , dobry Pozdrawiam Kredens

Laboratorium , może i trafnie , ale mało poetycznie jak dla mnie Pozdrawiam Kredens

Może być i kapota Pozdrawiam Kredens