Agnieszka_Horodyska

Anno, spróbuję bez i spróbuję się z tym oswoić, najwyżej znowu zinwersuję :) Dziękuję za przychylne przeczytanie. Ciekawa jestem, o jakie oczy Ci chodziło. Pozdrawiam :)

Rowe rowe - no nie mogę - to jest arcymegaurocze :D Nie obrazisz się, jak zacznę uświadamiać innych Twoim odkryciem :) ?

Biedny podmiot liryczny - takie czekanie "poczucie sensu gwałci", niestety :(

Ktoś podpalił niebo jasną błyskawicą I płonie. Niebo płonie! Ktoś szedł wtedy sennie, Szedł cichą ulicą I stanął - i złożył dłonie... i... krzyknął: "A!" A wtedy... Deszcz zaczął uderzać o blachy zardzewiałe I bębnił, i szeleścił, i z żalu obmył trawę, I tupał, tak jak tupią oddziały piechoty, I szarpał - szarpał wszystkie smutki i tęsknoty, I drapał każdą ranę, i wołał o rozpacz... Aż znowu sznur błyskawic niebo ogniem rozdarł...!

Prawda, że skarbem, prawda, że rozsupła, prawda, że zmieni wystrój. Jestem za tym wierszem. Pozdrawiam.

"W skorupie jednej małży" - najbardziej mnie zastanawia :) Dziewczynka na pewno odpowiedziała. Pomysł rozmowy na dwa księżyce jest zachwycający! Pozdrawiam!

Jestem ciekawa dalszej części po przeczytaniu tej. Myślę, że masz łatwość pisania o sprawach ważnych - tylko zazdrościć i tylko czytać. Niektóre fragmenty są trochę mało zrozumiałe, na przykład ten: "Ów pan pewnie by się wściekł, gdyby co raz ktoś gładził jego żonę po głowie lub, co gorsza, gdzie indziej. A nie daj Bóg, gdyby jakaś pani pogłaskała jej męża." Jak dla mnie, trudniej jest poprawiać niż pisać od nowa, ale chyba każda powieść tego wymaga - nie wiem. W każdym razie powodzenia!

Islamic - tak - girlandy i kaskady! I jeszcze gwiazdozbiory, i meteoryt, i królewicz.

Pierwsze dwie zwrotki mi się podobają - do głębi przenikają i przemawiają :) Zrezygnowałabym z rymów w drugiej (chociaż wiem, że trudno rezygnować z takich rzeczy i chociaż jestem jeszcze zielona). A trzecią chyba bym też odrymowała i nie zdradzała, że chodzi o życie :) Ale to tylko wskazówki, pozdrawiam!

Dziękuję :) Taka cena pisania o jedzeniu - ocena jedzenia, a nie wiersza :D

Mucha zabita oddechem... ciekawy obraz poetycki. A ogólnie wiersz miło się czyta - wydaje się być przejrzysty. Pozdrawiam!

Depresyjna? Chyba raczej... figlarna :D

Jem sobie śliwkę, jest dobra niezmiennie. Jem sobie śliwkę, am, am. I wyznam nieśmiało - smakuje mi bardzo, Dobra ta śliwka - mniam, mniam. Ach, śliwka nieduża - ta skórka, ten miąższ, Ten fiolet, pomarańcz - i sok. Struktura przyjemna i zapach niezgorszy, Więc gryzę ją, żuję ją wciąż. Aż pestka - odrębna i twarda zostanie I wpadnie z hałasem w kosz, I będzie tam tęsknić i czekać, i na dnie, Aż weźmie, ocali ją ktoś. Wskazówki wskazane :)

Mam wrażenie, że jest w tym wierszu coś, co robi go niezwykłym (na przykład niezwykły temat), czego jednak nie rozumiem :( Ale podoba mi się język :) Pozdrawiam!

Kurczę, tak myślałam, że nie ma aż tak łatwo ;)

Nobody's perfect, but You aren't Nobody!

"Nobody's perfect" jest perfect, więc naprawdę nie z tego się śmiałam :) Masz stuprocentową rację.

Przecież wystarczy, że dasz komuś swoje wiersze i niech on już się nimi zajmie :D

I będziemy tak obie czekać :D

Anno, i nic dziwnego, że przysporzył Wam wzruszeń. Ja mam tylko jeden wiersz, który mnie zawsze wzrusza, "Mitozę". Inne tak naprawdę trwają tylko sekundę, zwykle niewprawną :) Chciałabym tak pisać - z serca do serca. O to chyba chodzi w poezji, a tak łatwo się o tym zapomina. Życzę Ci następnych takich wierszy.

Bardzo się cieszę i zaczynam czekanie :)

Anno, łatwo Ci jest przepraszać w każdej sytuacji? To często (zwykle) równa się przyznaniu do błędu...

Stary, wzruszający i jedyny... To bezwzględnie te sosny! Jestem pewna, że umiesz tak pisać. A jeśli nie tak, to inaczej. Nie musisz się martwić, naprawdę.

(Jeśli to nowy wiersz, to znaczy, że masz treraz wciąż "natchnienie", Anno. Dobranoc...)

(Widziałam i się śmiałam, nie komentowałam. (Zaczynam umiarkowanie wariować.) Ale i tak gorsze jest "przepraszam" :))